A Heart That Beats For Me

Chapter 8

Before I begin with this chapter, I just wanna clarify some things that I have changed.

1. I have changed Tina and Angela's course from HRM to MLS. Why? Because I'm not really knowledgeable about HRM, I mean my course is MLS. So I think that it is better if I choose the course that I am knowlegeable with.

2. Angela speaks fluent tagalog in the 1st chapter, but later, she can hardly speak of it. Why? Guys, guys I have written this story a long time ago, and when I say long, I really mean LONG. So therefore, I really had a lot of new ideas in mind when I decided to update it. So forgive me please?

-niallloves

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

After 48 years...

Nakarating na rin kami ni Angela sa mall. Napansin ko na medyo pumuti na nga ang buhok namin ni Angela eh. Hahaha. Joke Lang! KTHANKSBYE. So corny. Si manong driver naman kasi, ang bagal mag maneho, pinaglihi siguro sa pagong.

Siyempre, dumaan muna kami sa C.R bogo nag lakad-lakad noh. You know na diba pag nag-jeep ka, pag bumaba ka na, para kang ginahasa ng limang leon at ang usok-usok pa. My gaaaaaaaas...

Makalipas ang ilang minuto, natapos na rin ang aming ritwal namin ni bestfriend.

"Should we eat first?" Tanong ni Angela.

"Sige, kain muna tayo." PG eh, SAREEEEEEEEH

"Alright." Agree naman agada si bestfriend.

Ang napili naming place na mapagkakainan ay MCDO. Mabilis kasi dito, mura pa hahaha, kuripot much?

Parehas lang rin kami ng inorder ni Angela. Coke float, chicken, fries pati hot fudge. Hehe. Totoo nga talaga iyong sabi nila iisa lang ang bituka namin.

Pagkatapos umorder, siyempre naghanap ng seat at nung nakakita na upo agad tapos sinimulan na naming lanatakan ang mga pagkaing nasa harap namin. Habang kumakain, may batang lalaking umiiyak na tila nawawala. Awww, ang cute pa naman niya sarap pisilin.

Hindi siya tumitgil sa pag-iyak kahit na pinagtitinginan na siya at nilapitan na rin ang guard. 

Nagulat na lang ako sa bigla niyan sinabi.

"Help meeee... I'm lost"

What? Kaya naman pala eh, nawawala pala. Asan naman kaya yung mga magulang niyang nang-iwan sa kanya. Kawawa naman siya, kung ako ang nanay nito, hindi ko talaga ito pababayaan, ang cute kaya. Sigurado gwapo 'to paglaki. Kung hintayin ko kaya?

Gosh! Ano ba itong pinag-iisip ko? Freddie Aguilar lang ang peg?

A/N: Sorry sir Freddie, wala lang talaga akong maisip. NO HATE HERE. *FACEPALM*

Hindi na nga ako makatiis at nilapitan ko siya.

Napansin kong sumunod rin si Angela

Yumuko ako at kinausap siya. "Bata, sinong kasama mo? Asan sila? Iniwan ka ba nila?" Napansin kong bukod sa luha niya ang tumutulo, tumutulo rin pala ang sipon niya. Mga bata talag. Pinunanasan ko naman ito gamit ang panyo ko.

Inilayo naman niya ang mukha niya at mas umiyak pa ng malakas.

.Wow, ha snobbero ang lolo niyo. Pero bata ito kaya pagbigyan.

"Hey kiddo, stop crying na. You want ice cream?" Tiningnan ko ang mga mata niya.

Umiwas naman siya ng tingin at kumunot ang mukha. "Stop talking to me! You're not my mommy!" Bigla niya akong sinigawan na naging rason para makuha ng atensyon ng mga kumakain dito.

Woah. Napahiya ako roon ha. Suplado naman ng batang to, pero baka takot lang talaga siya sa ibang tao.

Kung pabayaan ko na lang kaya? Ay, kawawa naman. Eh ayaw niyang lumapit sa akin eh. Ano na, anong gagawin ko?

Raphael

Guess what? Andito ako sa mall, kasama ang kaibigan ko at ang 6-year old kong pamangkin. Ayaw ko sana eh, kaso mapilit itong batang 'to. Kaya wala na akong choice.

"Bro, malas mo naman. Akalain mong, ikaw ang pinili ng ate mong magbantay sa anak niya." Natatawang sabi ni Donald.

Napakamot naman ako sa ulo. "Oo nga eh, 'di ko nga rin alam kung bakit. Alam naman ni ate na ayaw na ayaw ko sa mga bata."

"Paano na iyan bro, nakatali ka na. Worst sa bata pa. Say goodbye to FREEDOM." 

"Tss... Ano ngang silbi ng yaya diba? Hey Justin, tito will not be around later so you stay with yaya Coring and don't break anything in my place okay?" I commanded him.

Napansin kong hindi siya sumasagot. "Hey, are you listening to me?" Yumuko ako at...

WTF! Asan na iyong batang iyon. Pati si yaya Coring wala rin. Ay, baka may pinuntahan lang saglit.

"Uy, pare para ka namang baliw diyan, kinakausap ang sarili mo." Si Donald

"Hahaha... Eh akala ko kasi andi-" Hindi ako natapos kasi may biglang tumawag sa akin.

"SIR!" Uy, si yaya Coring.

Papalapit siya sa amin, at napansin kong ang dumi ng uniform niya, may mantsa ng ice cream, ketchup, pati buhok niya meron din.

Nang nakalapit na siya sa amin, bigla siyang nagsalita. "Sir, hindi ko na po kaya ang pamangkin niyo." Ma iyak-iyak ang boses niya. "Kahit triplehin niyo pa po ang sweldo ko sir, ayaw ko na talaga, matanda na po ako, at ayaw kong atakehin ng sakit sa puso dahil sa kanya. Ito pong mga gamit niya. At nasa mcdo po siya." Pagkatapos nun ay umalis na siya.

WHAT.

THE.

HELL.

WAS.

THAT?