ZEYNEP&KEREM

3.Bölüm ''Duygu Karmaşası''

 -ZEYNEP-

''Bin'' diye emir verdi bana.Çok ama çok sinirli olduğu yüzünden okunuyordu.Korkumdan bişey söylemeden arabasına bindim.Daha sonra kapımı çok hızlı bi şekilde kapattıktan sonra şöför koltuguna geçti.

''Aferin sana.Bravo'' dedi alaycı bir ses tonuyla.

''Bu halin ne senin? Delirmiş gibi davranıyorsun.''

''O çocuk kimdi? Hani sevgili gibi davranıcaktık?''

''Bilmiyorum tamam mı? Çocugu tam olarak tanıdıgım söylenemez.Hem ben zaten sevgili gibi davrandım.''

''Tabii canım.Kibar bi şekilde reddetmek de neyin nesiydi?''

''Ne deseydim? Hayır olmaz ukala seninle çıkmam mı demeliydim yani ?''

''Sevgilisi olan kızlar genelde öyle söyler.''

''Ama benim sevgilim yok.''

Uzun süre bir sessizlik oldu.Konuşma başlatmaya karar verdim.

''Kereem.''

''Hı?''

''Özür dilerim.'' 

Dikkatini çekebilmiştim.Dikkatle yüzüme baktı.

''Sen haklısın tamam mı sonuçta bu aptal sevgili olma oyununu ben uydurdum ve doğru bir şekilde devam ettirmeliydim.''

Kocaman gülümsedi.Sanki mimikleriyle cevap veriyordu.

''Geldik.'' dedi sırıtarak.

Kemerimi çıkarırken söylemem gereken bir şeyi söyledim.

''Baksana.'' dedim.''Bugün benim yüzümden eğlenemedik.Bunu telafi etmek istiyorum.Hem saatte daha erken.Bizim eve gelsene.''

Bi anda söylediğim cümlenin aşırı fesat oldugunu düşündüm.İkimiz de kızardık.Bunu düzeltmeliydim.

''Yani şey.Ka-Kahve bide K-Kek bizim evde var ikram ediyim diye düşündüm.Hem annemde evde.Olması lazım yani.''

Evet düzeltebilmiştim.Sonunda kızıarıklığı geçmişti.

''Peki.'' dedi çok coolca.

-KEREM-

Eve girdiğimizde hiç kimse yoktu.Ortam çok gerilmişti.Sıcakladığımı hissediyordum.Nasıl bu kadar heyecanlanabiliyorum? Ben Kerem Sayer'im.Hiç bi kızın karşısında ya da evinde heyecanlanmamaya programlanmışım bi kere ben.Ama Zeynep.O çok tuhaf hissettiriyor.

''Yoklar.'' dedi şaşırmış bi ifadeyle.

''Bi yere gitmişlerdir bu kadar şaşırman tuhaf.''

''Haklısın.O zaman ka-kahve evet kahve yapıyim ben.''

Onaylarcasına başımı salladım.Salonun ortasında tek başıma oturmaktan sıkılmış,mutfağa gitmeye can atıyordum.Daha sonra dayanamadım.

''Yardıma geldim.'' dedim.

''Sen mi? Kahve için mi?''

''Evet niye şaşırdın.?Elimden her iş geliyo bilmen gerekirdi.''

''Hayatın boyunca her işini hizmetçilere yaptırdın.Kahve yapabileceğine emin misin?''

''Yapabilirim.''

''Kanıtla.''

O sırada Zeynebe kahve yapabilğimi kanıtlamak istemiştim.Ya da onunla vakit geçirmek.

Onun da bana yardımıyla kahve yapıyorduk.Hayatımda beni eğlendiren şeyler ya video oyunları ya da basketbol olmuştu.Ama hiç birisinde şu anki kadar zevk almıyordum.Güzel olan kahve miydi? Yoksa Zeyneple olmak mıydı?

 -ZEYNEP-

Aman Allah'ım  Canların evindeki o berbat olaylardan sonra bu iyi gelmişti.Çok ama çok mutluydum.

Biraz sonra kahve yapmayı tam bitirdiğimizde bişey oldu.

En son duyduğum şey Kerem'in ''dikkat et.'' demesiydi.Daha sonra onun gözlerine bakarken kaybolduğumu hatırlıyorum.

Ben kahveyi hazırlamıştım.Tam fincanlara dolduruyordum ki.Aynı anda hem ayağım kaydı hem de kahve yere döküldü.Kerem beni kollarıyla çekmese kahve yüzümü mahvedicekti.

Beni kollarıyla çekip kavradı. Sanki beni kurtarmıyor daha çok bana sarılıyordu.Daha sonra olayın şokunu atlattığımda onun gözleriyle gözlerimin arasında 3,5 cm olduğunu farkettim.Bi an kalbim çok hızlı atıyordu.O an o Kerem'in yemyeşil gözlerinde kayboldum.İlk defa ne kadar yakışıklı olduğunu düşündüm.Onun bir arkadaş değil tam anlamıyla bir erkek olduğunu sonunda anlamıştım.

Kısa olduğu için 4.bölüm erken geliceek :D