ZEYNEP&KEREM

8.Bölüm "Özür Dilerim"

-KEREM-

"Abicim delirme hemen bak ben hallettim kapattım videoyu" Canın bana yardım etmeye çalışan sesi şu an sikimde değildi.Umrumda olan tek şey Zeynepti.Onun salondan aglayarak çıkışı gözümün önünde gitmiyordu.

"Can kapa şu çeneni ve bana Zeynebi bul."

Can'a hayvan gibi bağırmıştım.O sadece yardım etmeye çalışıyordu ve yine

sinirimin kurbanı olmuştu.

"Ta-Tamam abi buluyorum sakin"

Buyuk bi hışımla odayı terk ettim.Kendimi bahçeye attım.Tahmin edin kimi gördüm.Zeynebi.Ağlıyordı masum bi şekilde yine.

-ZEYNEP-

Ben herkese rezil olduğun için değil de öpüşmemizi hatırladığım için ağlıyordım.Onun o sıcacık dudaklarını,ilk öpücüğümü,ilk aşkımı..

Onu çok seviyordum o kadar çok ki.

"Zeynep"

Keremin sesiyle kendime geldim.Beni merak etmişti sanırım.

"Efendim Kerem." ağlamayı kesmiştim.Cevap vermedi yüzüme baktı uzun bi süre.Bende onunkine baktım.Daha sonra sol elini kaldırdı.Tam gözümün altına yavaşça değdirdi ve gözyaşımı sildi.Daha fazla dayanamadım.Ona sarıldım.

-KEREM-

Hiç beklemediğim bi hamle yaptı.Bi anda sanırım bir sürü bir sürü adrenalim salgıladım ve seratonin(mutluluk hormonu) Karşılık vermek istedim ama yapamadım.Çünkü onunla çıkarsam olacaklardan ben sorumluydum.Bir abda o unutulmayacak konusmamızın baslangıcını yaptı.

"Seni seviyorum."

"N-Ne?"

"Özür dilerim.Ama sana aşık oldum.Nasıl oldu bilmiyorum.Biliyorum bana cevabın hayır ama ben sürekli sürekli sana seni sevdiğimi söylemek istiyorum Kerem Sayer."

Ben bişey diyemedim.İçimdeki buzla çevrilmiş kalbim ürkmüştü ve heyecanlanmıştı.

"Bak Zeynep özür dileme benden.Bunları haketmiyosun bu yuzden ben özür dilemeliyim senden."

"Seni seviyorum ben.Çok seviyorum." dedi usulca.

"Zeynep lüt--"

beni susturdu.

"Beni son bir kez öpebilir misin?Ben ilk öpücüğümü unutamıyorum ve bugun ki video böyle sapıkça bişey istememe neden oldu."

Bunu aniden söylediğinde çok şaşırdım.Çünkü böyle bişeyi tahmin etmiyordum.Ama onu öpmeyi istiyordum.Hemde çok.Hiç bir kızda olmadığı kadar çok.

"Zeynep bunu yapamam."

"Ne-neden yapamazsın.Sevmediğin bi kızı öpemez misin? Ama zaten su ana kadar hep sevmediğin kızları öpmedin mi?"

"Hayır ondan değil.Sevdiğim bi kıza bunu yapamam.Sevdiğim bi kızı zorunluymuş gibi öpmek istemiyorum.Onu istediğim zaman dilediğimce öpmek istiyorum.Seni seviyorum ve böyle görmek istemiyorum artık."

"Yok artık."

Bu asla beklemediğim bi tepkiydi.Zeynep bi anda ağlamasını bırakmıştı

"Yok artık sen Kerem Sayersin."

İşte Zeynep Yılmaz 😄

"İnanmıyorum sana sen Keremsin.Evet hep beni sevmen için dua ettim ama inanmıyorum.Kerem Sayerin sevdiği kız olamam."

"Zeynep iyi misin sen?" 😄

"Kerem eğer bu gerçekse seni öpebilirim."

"Evet bu gerçek seni seviyorum ve öpsen hiç de fena olmaz."

"Bende seni seviyorum." dedi ve boynuma atladı.Kemiklerimi kıracaktı.Kerem Sayer'in kemiklerini.Bana baktı ve konuşmaya başladı."Öpücük konusunda ciddi değildim yani hepsi şakaydı benim öpmeni neden istiyim ki zaten sonuçta be--"

Onu öptüm.Başından beri yalan atmadığını biliyordum.Benim onu öpmemi istemişti bende onu öpmeyi.Dudaklarında huzur bulduğum ilk kız olmayı başarırken ben de onun aşık olduğu adamdım.Olacaklardan ne kadar sorumlu olduğumu biliyordum.Ama buna değerdi.

Lütfen kızmaaayın geciktiii sizi seviyorummm 😍