Controlfreak (18+)

Hoofdstuk 3

Ik staar hem in shock aan. Hoorde ik dat nou goed? Wil hij uit eten...met mij? Mij?! "Uhh...meneer Ganory...Milan" stamel ik, niet zo goed wetend wat ik zeggen moet. Zal ik het doen? Iets in me weet dat dit zó verkeerd is, maar waarom ook niet. Alleen uit eten.
"Ja. Dat zou ik erg leuk vinden." Hij glimlacht zijn perfect witte tanden bloot en komt wat dichterbij staan waardoor ik een zweem van zijn heerlijke parfum ruik. Hmm.. "Morgenavond?" vraagt hij. "Prima" bloos ik. "Geweldig. Ik haal je om half 7 op. Fijne avond, Sabine."

Vandaag heb ik heel de dag op het werk alleen maar zitten denken aan vanavond. Ik denk dat ik wat meer te weten moet komen over hem. Ik open het internet en google zijn naam. Milan Ganory, CEO New Times Inc. Daarom was hij er gisteren. Ik bestudeer zijn biografie en opvallend genoeg lees ik niks over een vriendin of ex. Houdt hij zijn relaties misschien geheim? Ik ben toch niet de eerste die hij mee vraagt op een date? Misschien is het wel niks geworden met al die meiden. En wordt het met mij ook niks. Hij wordt vermoedelijk je baas, Sab. Het kan sowieso niks worden! Mijn gedachtes gaan alle kanten op. Stel dit wordt niks. Hoe kan ik me dan ooit nog vertonen voor hem? Al zou het wel wat worden... Is dat dan überhaupt legaal? Ik moet gewoon niet teveel doordenken. Misschien wilt hij wel gewoon zakelijke onderwerpen bespreken. Om mezelf af te leiden, pak ik een stapel formulieren die ik nog moet invullen en begin eraan.

Het is half 6 wanneer ik mijn appartement binnenloop. Ik heb een uur de tijd om me klaar te maken. Dat moet lukken. Ik spring onder de douche, poets nog eens mijn tanden, droog mijn haar en breng mijn make-up aan. Nu alleen mijn outfit nog. Mijn kast kan wel een upgrade gebruiken. Na lang zoeken kies ik voor een donkergroen jurkje die tot net boven mijn knieën valt. Ik stap in mijn pumps en een blik op de klok vertelt me dat het bijna half 7 is. Hij kan er elk moment zijn.

Net wanneer ik mijn clutch wil pakken, gaat de deurbel. Ik loop snel naar de spiegel voor een laatste check, voordat ik de deur open. Wauw. Hij heeft een witte blouse aan met daaronder een donkere spijkerbroek en ziet er geweldig uit. "Hoi", zeg ik zacht. "Hoi", zegt hij enthousiast. "Ben je klaar om te gaan?" Ik knik. "Even mijn spullen pakken." Ik doe mijn jas aan, pak mijn tasje en loop weer richting de deur.

Buiten het appartementencomplex staat een zwarte BMW X6 M geparkeerd. Milan drukt op een knopje en de lichten knipperen. Hij neemt me mee naar de bijrijderskant en houdt de deur voor me open. "Neem plaats." Aan de bestuurderskant stapt hij in. "Indrukwekkende auto", zeg ik en ik bekijk de luxueuze leren stoelen. "Dat is het zeker", grinnikt hij. "Waar neem je me mee naar toe?" vraag ik om een gesprek op te starten. "Dat is een verrassing" zegt hij sneaky. "Hoe was het op werk vandaag?" Voordat ik antwoord kan geven, worden we gestoord door een telefoontje. "Sorry, deze moet ik opnemen", verontschuldigt hij en hij tikt iets aan op het touchscreen. "Met Ganory" zegt hij zakelijk. "Meneer Ganory, met Adam." "Hallo, Adam. Is het allemaal gelukt met de Britten?" "Ik denk het, meneer. Maar ze willen u nog eens spreken, voordat ze akkoord gaan." "Gingen ze akkoord met de voorwaarden?" "Ja, meneer Ganory. Dat wel. Ze willen alleen u nog een keer spreken. Ik heb gezegd dat ze via Tess een afspraak met u kunnen maken, maar dat duurt hen te lang, meneer." Milan zucht gefrustreerd. "Geef Tess hun telefoonnummer. Dan bel ik ze binnenkort zelf." "Oke, meneer. Komt voor elkaar. Fijne dag nog." "Dag, Adam." Hij tikt nog iets op het scherm aan en kijkt mij dan aan. "Sorry. Vertel. Hoe was je dag?" "Je hoeft je niet te verontschuldigen." glimlach ik. "Op werk was het zoals gewoonlijk. Vooral erg druk." "Dat kan ik begrijpen. Is dat je droombaan?" vraagt hij geïnteresseerd. Ik giechel. "Het werk van een assistente? Natuurlijk niet. Heel mijn carriere koffie brengen naar de baas, moeten aanhoren wat voor ideeën ze hebben om vervolgens geen enkele inspraak te hebben in wat er gebeurt. Nee, dat is niet mijn droombaan." Milan grijnst breed. "Zoals je klinkt zou je voor jezelf moeten beginnen. Je hebt duidelijk ambitie." "Eigen baas?" ik moet weer giechelen. "Nee. Ik wil niet per se de baas zijn. Ik zou alleen wat meer inspraak willen hebben in de beslissingen die genomen worden." Hij knikt begrijpend. "Ik snap wat je bedoelt." Hij stopt voor een groot hek met daarachter een enorme villa verscholen. Door het gesprek heb ik helemaal niet op de weg gelet. Waar zijn we? Is dit zijn huis? De poorten gaan open en Milan rijdt door naar een garage. "Waar heb je me naar toe gebracht?" Hij hoort hoe geschrokken ik klink waardoor hij moet fronsen. "Mijn thuis. Als je het niet fijn vind, breng ik je wel ergens anders heen." "Nee, dat is het niet. Het is gewoon zo.....onverwachts." Hij stapt uit, doet de deur voor me open en helpt me uit de BMW. "Ik leg het zo wel uit. Kom." Hij neemt me mee naar de lift.