Controlfreak (18+)

Hoofdstuk 2

Wanneer ik kantoor binnenloop, komt Alyssa op me afstormen. "Sabine, dit moet je horen!", fluistert ze iets te hard en kijkt dan om haar heen of niemand meeluistert. Wanneer ze ziet dat de kust veilig is, begint ze weer te praten. "Het bedrijf wordt verkocht." Ik kijk haar niet-begrijpend aan. "Het wordt gekocht door New Times!" , zegt ze enthousiast. "New Times?! Wauw. Hoe is dat opeens zo snel gebeurd?" vraag ik. "Nou, het is nog niet gebeurd, het verzoek is vanochtend gedaan, maar ze boden een flink bedrag en ik hoorde Parker zeggen dat hij ermee akkoord gaat, omdat het volgens hem een kans kan zijn om weer in de top tien te komen." "Wauw, maar houden we wel onze banen?" vraag ik haar in paniek. "Ja! En we krijgen waarschijnlijk zelfs loonsverhoging! Kom, ik vertel zo meer wat ik gehoord heb, maar ik moet eerst echt koffie hebben." We lopen samen naar de kantine en halen daar een koffie, terwijl Alyssa me alle details, die ze vanochtend gehoord heeft, verteld.

Tegen lunchtijd belt mijn baas me om naar zijn kantoor te komen. "Parker, je vroeg of ik bij je wou komen?" Ik loop zijn kantoor binnen zonder aan te kloppen. Hij is het inmiddels gewend. "Sabine, ik heb een opdracht voor je. Over een uur komt een geinteresseerde koper even rondkijken hoe het hier aan toe gaat. Ik wil dat jij hem begeleidt. Kan je dat voor me doen?" Ik kijk hem geschrokken aan. "Over een uur? Waarom zo snel? Ik heb me niet eens voorbereid." "Dat geeft niet", stelt Parker me gerust. "Je hoeft hem alleen een rondleiding te geven en zijn vragen te beantwoorden." "Alsjeblieft", voegt hij er snel aan toe en hij zet een pruillip op. "Oke", stem ik in. "Dankje" hij glimlacht dankbaar naar me. Ik haast me weer terug naar mijn bureau om mijn werk af te maken.

Het is iets over drieën als Parker me belt om naar de balie te komen. De koper is er. Hij staat met zijn rug naar mij gekeerd als ik richting hen loop, als Parker naar mij kijkt, draait de koper zich om naar mij.  Holy shit. Hij? Hier? Het is de man van de lift, Milan. Hij kijkt net zo verbaasd naar mij als ik naar hem. Parker lijkt het op te merken, want hij kijkt met gefronsde wenkbrauwen naar mij. "Meneer Ganory, dit is Sabine. Ze zal u rondleiden en al uw vragen beantwoorden." Hij geeft mij een hand en knipoogt: "Aangenaam, Sabine. Ik ben Milan Ganory."
"Meneer Ganory..." even weet ik niet wat ik zeggen moet. Gelukkig praat Parker door. "Sabine, wil jij meneer Ganory een rondleiding geven? Ik heb een meeting zo. Ik tref meneer Ganory en jou daarna weer. Is dat goed?" "Natuurlijk", zeg ik gemaakt en glimlach naar beide mannen. "Meneer Ganory, komt u mee alstublieft." Ik begin met het laten zien van de PR-afdeling. "Heb je het naar je zin in je niuwe woning?" vraagt hij als we alleen zijn. "Ja, meneer. Ik heb het er prima naar mijn zin." Ik laat hem snel de volgende afdeling zien: Financiën. Wanneer ik hem alle afdelingen heb laten zien, loop ik met hem richting mijn kantoor. "Heeft u nog vragen, meneer?" Hij lijkt even na te denken over een vraag. "Werk je al lang hier?" "Ik werk hier nu een halfjaar, meneer. Ik heb hier mijn afstudeerstage gelopen en kreeg een baan aangeboden." Hij knikt. Hij wilt nog iets zeggen, maar dan komt Parker binnen en houdt hij zijn mond weer. "Hoe gaat het hier?" vraagt Parker iets te enthousiast. "Uitstekend", glimlacht Milan naar Parker. "Sabine heeft me erg goed geholpen." Parker grijnst breed naar mij en voert Milan mee naar de receptie, vermoedelijk om afscheid te nemen.

Eenmaal thuis van het werk heb ik geen zin om te koken vandaag. Ik besluit wat te laten bezorgen door de Italiaan. Ik pak mijn laptop erbij, check mijn e-mail en zet dan Netflix aan.

Halverwege de aflevering van Gossip Girl belt er iemand aan. Vermoedelijk de bezorger. Ik doe de deur open en tot mijn verbazing staat daar niet de berzorger, maar Milan. "Milan" zeg ik geschrokken en verrast.  "Hoi", grijnst hij. "Sorry dat ik je stoor, maar mijn vriend van hier tegenover is nog niet thuis. Zou ik misschien bij jou even binnen kunnen komen?" Binnen laten? Oh, vooruit. Ik herpak mezelf. "Meneer Ganory, kom maar binnen. U bent altijd welkom." Hij fronst, vermoedelijk door mijn te formele toon, maar stapt de kamer in en bestudeert de ruimte. "Sabine, noem me alsjeblieft gewoon Milan." "Mooi appartement trouwens. Mooi ingericht." Hij staart naar de fotolijsten aan de muur en bestudeert de foto van mij en Carl extra lang. "Is dat je vriend?" Ik kijk hem ongelovig aan. "Nee, mijn broer, ik heb geen vriend." Even verschijnt er een stiekeme glimlach op zijn gezicht. "O, jullie lijken niet op elkaar." Plots gaat de deurbel. Ik haast naar de voordeur en als ik hem open doe, zie ik de bezorger met mijn bestelling in zijn handen. Ik pak het snel aan, bedank hem en sluit de deur weer achter me dicht. "Sorry, dat was even de bezorger. Wil je misschien iets te drinken?" Hij schudt van nee. "Dankje, maar ik denk dat me vriend er inmiddels al is. Ik ga maar eens. Dank je dat ik binnen mocht komen." Hij gaat weer weg. Eindelijk. "Geen probleem. Mag altijd", antwoord ik. "Mag ik je nog wat vragen?" Hij keekt me onzeker aan en gaat dan verder als ik knik. "Zou je misschien met mij uit eten willen gaan?"