Hij kijkt me aan en zegt "roy".
Oke, dat begint niet helemaal lekker. Ik vraag of ik het blad waar de opdracht op staat moet halen, hij schudt met zijn hoofd en zegt: "whatever, wat jij wilt". Ik kijk verontwaardigt weg en sta op, zodra ik ben opgestaan zie ik dat hij naar voor moet schuiven omdat ik er anders niet langs pas. Arrogant probeer ik te zeggen "schuif op", maar het kwam eruit als 'wil je even naar voor schuiven, ik kan er niet langs'. Na 5 seconden zucht hij, extreem luid, en schuift hij naar voor. In mezelf vraag ik me af wat zijn probleem is.
Op het blad staat het volgende:
Beste studenten,
Jullie opdracht is: Maak een werkstuk over een zelf gekozen onderwerp. Het mag niet gaan over konijnen, honden, katten, paarden etc. Jullie mogen dit presenteren, maar dat hoeft niet. Jullie gekozen onderwerp moet genoeg informatie en interessante hoofdstukken bevatten dat het een werkstuk van 20 hoofdstukken kan worden. 1 Hoofdstuk moet 2 A4-tjes lang zijn (voor en achterkant dus!) de uiterlijke inlever datum is 24 september.
Succes!
Ik lees dit voor en de enige reactie die ik krijg is: "kanker". Ik zeg boos: "pardon?!". Roy zegt "we houden het over kanker." Ik wil dit eigenlijk niet, mijn moeder heeft het.. Maar dat durf ik niet te zeggen dus ik geef een knikje. Hij vraagt aan me of ik daar oké mee ben, en het enige wat ik kan zeggen is:"whatever, je doet het toch wel", op dezelfde toon als hoe hij tegen mij praatte. Bam. Hij zucht.
We moéten dus wel praten, ik heb nu geen goede eerste indruk van hem. Maar ik denk dat dit gewoon een muur is. Tijd om te klimmen dus. Met al mijn moed bij elkaar verzameld vraag ik wat zijn probleem is. De reactie die ik krijg is, "dat ik naast jou moest gaan zitten." Oke, bedankt. "Ik kan ook zeggen dat we een probleem hebben met het samenwerken, dan ga je maar in je eentje." zeg ik, half beledigt. "Nee." is het enige wat hij zegt. Ik vraag "nee? Wat nou, 'nee'?". "Nee, dat doe je niet." ik vraag aan hem waarom ik dat niet zou doen, hij zegt "Omdat je dit niet in je eentje wil doen en omdat je wil dat we closer worden." mijn mond valt open van wat hij zojuist heeft gezegd. En ik zeg niks terug, want het is waar. Ik wil hem leren kennen, ik wil weten waarom hij deze muur gebouwd heeft en hoe lang het duurt voor ik er over heen ben, hij heeft gelijk. Ik wil hem zo goed leren kennen, dat je je afvraagt of ik zijn stalker ben. Ik wil zijn naam weten.
Ik vraag "wat is je achternaam, dat moeten we opschrijven op het voorblad." en hij zegt:"oh, you will see."
Ik kijk hem in zijn ogen aan, en zie mijn nieuwe favoriete kleur.
______________________________________________________
Yaaay hoofdstuk 3 alweer.
its een beetje een klootzak nu, maar haat hem niet.
JE LEEST
Hij is met haar
Short StoryWat als je op je nieuwe school dé jongen tegen komt? Een niet-cliché verhaal (hoop ik) met liefde.