Danile gözlerini yine saçma bir gune açtığı için lanetler savurmakla meşguldu. Şu iki ay dört gün onun için ölümden beter geçmişti ve bir zombiden farkı yoktu. Aşk acısı çeken kızlardan nefret ederdi, bu hallere düşene kadardı her şey tabii. Kimse başında gelmeden büyük konuşmamalıydı. Yatağına kısa bir bakış atıp banyoya girdi ve camdan kendine baktı.
"Şuna bak Danile. Şu haline bak onsuz bir hiçsin. Bir hedefin bile yok. Tüm gününü ona o saçma notları vererek ve yine o saçma mesajları okurken verdi reaksiyonları izleyerek geçiriyorsun. Bir hiçsin ve öyle kalmaya devam edeceksin.''
Beynindeki Danile yine onu ezerken gözlerini aynadan indirdi.
Banyodan çıkıp kendini eskimiş masasına attı ve turkuaz kağıdı çıkarıp şunları yazdı.
"Hayatıma ışık katarken, ölümüme de sebep olacağın aklıma gelmezdi."
