Destiny [Revising]

Chapter 2: Hard

Guys inaba ko na yung plot ko sa story kaya basahin niyo siya ulit

[Rose's POV]

I really hate the fact na mas pinili ni papa yung Stacey na yun. I guess sa dadating na pasukan magdodorm nalang ako. I'm tired seeing them like that lagi nalang. But for some reason ayaw ko din magdorm ayaw kong iwan si papa mag isa sa bahay kasama ang babaeng iyon. I won't allow her to hurt papa again- ah oo nga pala mas pinili ni papa yung babaeng yun over me.

Napansin kong pinagtitinginan ako ng mga taong nadadaan ko kaya naman nakakaramdam na ako ng hiya. Agad akong nagpunta sa isang malapit na sasakyan na nakapark at tinignan kung anong meron sa akin. Nanlaki yung mata ko ng makita ko na nagkalat yung nilagay ko eyeliner kanina. Aish nakalimutan ko pala na nag eyeliner ako. Hindi naman sa nag aeyeliner ako araw-araw sadyang nag eyeliner lang ako kanina kasi bored na ako.

Agad akong nagpunta sa malapit na store at naghanap ng wipes. Agad ko iyong binayaran. Lumabas ako at napagdesisyonan kong doon na lang ako magtatanggal sa nagkalat na eyeliner sa park. Nagmamadali akong pumunta sa park kasi nahihiya na ako. Sinong hindi mahihiya eh tinitignan na ako ng mga tao. Sa sobrang hiya na nararamdaman ko ay tumakbo ako ng sobrang bilis.

"Sana doon nalang ako nagtanggal, nakakahiya!" pagsisigaw ko habang tumatakbo.

Takbo lang ako ng takbo pero napaupo ako ng may bigla akong nakabangga.
Nagsorry ako at agad ding tumakbo ulit. Bakit ang hirap ng araw na ito? My father didn't choose me at ngayon napapahiya pa ako ang malala na kabangga pa. I wish wala pang mas malalang mangyari sa araw na ito. Dumating na ako sa park at agad umupo sa bench at kinuha ang phone ko. Ginamit ko iyon bilang salamin at nagsimula na akong magtanggal ng eyeliner. Ngunit ang tigas niya tanggalin.

"Paano ko ba to makukuha?"

Napaisip ako at may nakita akong tigpipisong tubig. Yung maghuhulog kalang ng piso at lalabas ang tubig sa plastic. Basta yung ganun. Pumunta ako dun at  naghulog ng piso. Bumalik na ako sa inupuan ko kanina ng biglang may nabunggo ako at ang mas malala eh natapon ko yung tubig ko.

"What the hell?!" inis na sambit ng lalaki na nabunggo ko

Nataranta ako kaya kinuha ko yung tissue at pinahid sa damit niya. Ngayon ko lang narealize na ang akward ng ginagawa ko. Napakurap ako ng mapansin ko na nakahawak ako sa dibdib ng lalaki. Agad kong inanggat ang ulo ko at nakita kong nakatingin yung lalaki sa akin. Agad akong bumitaw at umatras

"Sorry di-"

"Sorry? For what? Dahil sa natapunan mo ako ng tubig? Kasi nabunggo mo ako? Dapat kasi yang katangahan mo dapat ilugar yan. Kaya siguro iniwan ka ng boyfriend mo-"

"Hi-"

"Please ilugar ko yang katangahan mo miss kasi nakakapurwisyo ka ng tao. Nilalagay mo sa isang alanganin ang isang tao sa katangahan mo!" sigaw nung lalaki sa akin.

Nanigas lang ako sa kinatatayuan ko. Hindi ako makagalaw. Tinignan ko yung paligid at nakita kong maraming tao ang nanonood sa amin. Napakagat ako sa labi ko kasi nagbabadya na naman yung luha ko. Nahihiya na ako sana lamunin nalang ako ng lupa. Tinignan ko yung lalaki at nakatingin parin siya sa akin. Natatakot ako sa kanya kitang kita ko ang galit sa mga mata niya. Napayuko nalang ako. Binangga niya lang ako at umalis na siya. Pinigilan kong lumikha ng ingay. Naglakad ako pabalik sa kinauupuan ko kanina at doon nalang naiyak. Why did I do to deserve this? Right then ay napaiyak ako ng wala sa oras.

Masakit na nga yung hindi ka pinili ng papa mo tapos dinagdagan pa nung lalaki na yun. Masakit siya magsalita! Ang bilis niya makapaghusga ng tao. Hindi pa nga niya alam yung nangyari eh nagbubula na agad bibig niya. I hate this day. Tumigil na ako sa pag-iyak at tinanggal ko nalang yung potek eyeliner. Wala na akong pakialam sa mga taong nagtitinginan sa akin. I don't care kung ano pa yang pinagsasabi nila as long as matanggal ko ang eyeliner na ito.

"This is bullshit! Ang tagal matanggal ng eyeliner na ito!" inis na sambit ko sabay sipa sa bato na malapit lang sa akin.

Agad akong nagsorry sa taong natamaan dun. Bakit ganito ang araw na ito? Nakapatay ba ako ng maraming tao noon kaya ako nagka ganito ngayon? Napapikit ako at sinandal yung ulo ko sa bench. I think I need a break. Pagod na ako sa kahihiyang natanggap ko ngayong araw. Biglang tumila yung ulan. Kaya napatayo ako agad naghahanap ako ng pasilungan at yun nga wala na akong nakita dahil puno na halos lahat ng masisilungan. Umupo nalang ulit ako sa bench. Magpapaulan nalang ako. May karamay na ako. Tumingin ako sa langit at pinikot ang mata ko. Dinama ko ang ulan at nabigla ako ng wala ng tumulo na ulan sa mukha ko kaya napadilat ako.

"Anong ginagawa mo?"

"Pinapayongan ka" sabi ng babae sabay ngiti

"Can't you see basa na ako-"

"Nakikita ko naman baka kasi magkasakit ka"

Hindi nalang ako nagsalita at umupo ulit sa bench pero nabigla ako ng hinila niya ako kung saan.

"Excuse me kung makahila ka naman akala mo mag kaibigan tayo" pagtataray ko sa kanya pero ngumiti kang siya kaya mas nainis ako.

Dinala niya ako sa malapit na coffee shop.

"Dito kalang mau kukunin lang ako"

Hindi ko alam pero sinunod ko lang siya what the hell?! Nakita ko siya pumasok sa coffee shop at may dalang paper bag.

"Here suotin mo yan para di ka magkasakit"

Agad akong pumasok sa CR at nagbihis. Simple dress lang naman pero ok na to. Nanalaki yung mata ko pati underwear andito din. Pagkalabas ko ay nakita ko ng may coffee at cake na sa table namin.

"Sige unomin mo yan at yung-"

"Why arr you helping me? Do you need something?"

"Need something? Pwede namang nakikipagkaibigan lang di ba?"

"But why?"

"Kailangan pa ba ng reason? I just feel na gustong-gusto kitamg maging kaibigan"

"Bakit nga?" naiirita na ako

"Siguro dahil nararamdaman ko din yung nararamdaman mo ngayon parang ganun lang and ginusto ko din yung samahan ka kaya no worries"

"Rose Severus" sabi ko sabay lahad ng kamay

"Chloe Zabini" sabi niya sabay tanggap ng kamay ko at ngumiti

Wala naman sigurong mawawala kung makipagkaibigan ako diba? I just want to try again.

-End of Chapter 2