Never Meant To Be (on going)

Chapter 2 : And I Got Her Name

Hindi parin maalis sakin yung pag tataka kung sino ba talga tong babaeng kausap ko..habang kausap ko sya may kakaiba akong nararamdaman di ko maexplain kong ano.

Ngayong highschool ako, gusto ko mag mahal ng taong mamahalin din ako.

Ayoko sayangin tong oras na to 4th year na ko graduating... gusto ko maranasan lahat bago ako mag college...

"Okay lang yun miss. Ummmm... pwede ba makipag kaibigan sayo? Ano ba pangalan mo?" tanong ko sa kanya. Sobrang nawi-weirduhan na ko sa nararamdaman ko ngayon. Hindi ko alam kung bakit ganito, parang naramdaman ko na to na di ko maalala. Ah basta.

"Michaela Janivah Availa, Mikka nalang. Ikaw ba? Ano ba pangalan mo?" habang sinabi nya yung pangalan niya nag iba yung ihip ng hangin biglang sumakit yung ulo ko. Head ache lang siguro to.. but it felt something... na parang.... ah, di ko alam.

"Carl Jonathan Reyes. Cj nalang itawag mo sakin, nickname ko. Gusto mo ba kumain together, Mikka?" pang-aaya ko sa kanya.

"Sure, why not? Tara." nakangiti niyang sabi. Medyo masakit parin ang ulo ko pero may something na nagpipigil sakin para umalis. I wanted to spend time with her.

Kumain kami sa School Cafeteria and did a little talking, questions here and there. She is not so bad.

Conversation:

Ako: Anong gusto mo?

Mikka: Coffee cake.

A: Talaga?

M: Bakit?

A: Wala, may naalala lang ako.

Then ngumiti lang siya. Hindi lang basta ngiti na nakikita ko kung saan, kakaiba eh. Yung parang mahahawa ka rin sa ngiti niya.

A: So what's up?

M: Nothing much, okay lang.

A: Anong nangyari sa'yo kahapon?

She smiled at me at kumain ng cake.

*kring*

"Time na pala. Aalis na ko. Tapos na kasi vacant namin.Ikaw din bumalik ka na."

"Sige, bye"

Habang nag lalakad siya paalis, bigla nalang may sakit akong naramdaman sa dibdib ko... badtrip sumabay pa headache ko. Sakit.

Habang nag lalakad ako pabalik ng room nag iisip ako kung anu ba meron dun sa babaeng yun. Bakit kaya ganito atleast na matuwa ako kasi may nakilala akong bagong kaibigan sa eskwelahan na to, iba pa yung nararamdaman. I feel so disappointed kahit wala naman dapat ika-disappoint.

Hay.

Pag ka pasok ko ng room naupo ako sa desk ko at may mga lumapit sakin.

"You were asking me what happened yesterday?" she smiled bubbly.

"...three years ago, of yesterday's date... my boyfriend met an accident. He met an accident and he left me. I don't know where he is... he just left me."