Unknown Love

19. Stephanie

Eindelijk ben ik terug van school. Het is donderdag middag om kwart over vier.

"Eindelijk heb ik geen school meer dus eigenlijk heb ik nu al vakantie. Zal ik als verassing nual naar Nathan gaan?" Zeg ik tegen mezelf.

Nog geen uur later loop ik met mijn rugzak richting het trein station.

Eenmaal aangekomen kan ik bijna direct de trein in stappen. Nu nog eens 3 uur in de trein zitten.

Met een zucht plof ik op een leeg plekje neer en pak mijn gsm. 2 berichtjes van Nathan.

Nathan: heeee hoe was het op svhool?

Nathan: school^

Zal ik hem zeggen dat ik naar hem toe kom? Uiteindelijk beslis ik het niet te zeggen.

Stephanie: haii, nah het was weer net zo saai als altijd op school. Maar gelukkig kan ik jou morgen alweer zien! <3

Nathan: jaa eindelijk! Tduurde veel te lang! Maar ik moet gaan, Alex komt vanavond chillen en kmoet nog naar huis toe en eten enzo dusja

Nathan: joee

Stephanie: okee ciao <3

Ik heb echt zin om hem weer tezien! Hopelijk heeft hij niet teveel dingen gepland voor vandaag en morgen. Ik zou namelijk morgen om 9 uur pas bij hem zijn. Achjaa ik zie wel.

Met oordopjes in mijn oren klik ik 'Let me love you' van Justin Bieber aan. Vervolgens stop ik mijn mobiel weg en ga lekker uit het raam staren.

Na een tijdje is mijn afspeellijst afgelopen. Dat betekend ddt ik bijna moet overstappen.

Ik heb mijn afspeellijst zo gemaakt dat er precies genoeg liedjes in zitten voor het eerste anderhalf uur van de trein rit naar Nathan.

Eenmaal op het station zie ik staan dat mijn trein vertraging heeft dus dat ik nog 19 minuten moet wachten.

Dan ga ik eerst nog wel even wat eten. Vlakbij dit station is een subway dus daar ga ik even langs en bestel een broodje. Met het broodje ga ik weer terug naar het station na even wachten is de trein er. Weer een lange trein reis wacht op me.

Ik schrik wakker van de trein die afremt.

"Uh mevrouw welk perron is dit?" Vraag ik aan een dame die tegenover me zit. Ze ziet er erggeïrriteerd uit, zo naar was mijn vraag toch niet?

"Blankenberge." Zegt ze en vervolgens staat ze op met haar spullen en loopt ze weg.

Ben ik nogmaar net optijd wakker geworden. Snel pak ik al mijn spullen bij elkaar en loop de trein uit.

Eindelijk ben ik er. Nathans huisje. Zal ik aanbellen of achterom lopen?

Na even twijfelen druk ik tochmaar op de bel. Er doet een meisje open. Hij ging toch met Alex afspreken?

"Ja sorry. Nathan heeft het een beetje druk met mij." Zegt ze nogal bitchie. Ze is erg knap en draagt een veel tegrote sweater. Kan die van Nathan zijn? Nee dat kan nooit

"Wie is het?" Hoor ik Nathan vanaf boven zeggen.

Hij komt naar beneden in alleen een voetbal broekje. Zodra hij me ziet schrikt hij. Hij word met de seconde witter.

Hij kan toch niet... nee dat kan niet!

Het kan duidelijk wel! Wat zie je anders nu! Hij gaat gewoon achter je rug om vreemd. Er is geen andere verklaring voor Stephanie!

Ik heb het gevoel dat ik moet kotsen. Waarom zegt hij nou niks?!? Zeg dat het niet is wat het lijkt! Dat het een misverstand is! Maar het blijft stil.

"Nou babe zullen we maar gaan?" Zegt die bitch.

Het lijkt wel of mijn benen een eigen leven beginnen te leiden. Ze lopen, nee rennen! Waarheen weet ik niet. Achter me hoor ik het geroep van mijn naam maar omkijken kan ik niet. De tranen maken alles wazig voor mijn ogen.

Plots voel ik een arm om me heen gaan. Nathan is het niet. Zijn bouw is heel anders dan de bouw van dit persoon. Het maakt me niet meer uit wie het is. Zolang ik Nathan niet hoef tezien vind ik alles goed.

Ik hoor een jongens stem wat zeggen maar verstaan kan ik het niet. Vervolgens zet hij me op een bankje vervolgens zegt hij nog wat en laat me dan lanhzaam los. Hij laat me daar achter. Eenzaam. Huilend. Het voelt alsof ik zink in een oneindig diepe zee zonder dat ik weer omhoog kan zwemmen. Hoe kan één persoon mijn leven zo erg ruïneren.

---

Heiei

Een wat langer hoofdstukkiee!
Dit hoofdstuk zit nu op de 762 woorden! Nieuw record voor mij!

Bij de 6 votes zo snel mogelijk een nieuw hoofdstuk! Ik weet dat jullie het kunnen halen!!

Luf u guys <3

Jajoe!