"เรื่องวันนี้ขอบใจนะ แต่ทีหลังไม่ต้อง"
"ไม่เป็นไร ตั้งใจจะช่วยอยู่แล้ว"
"ต้องการอะไร"
"เปล่า แค่ไถ่โทษ"
มันนิ่งไปนิดเมื่อผมพูดแบบนั้น แต่ถ้าให้เทียบกับที่ผมเจ็บวันนี้ กับที่ผมทำมันเจ็บหลายครั้ง แค่นี้ก็นิดหน่อยเอง ผมไม่เคยมีความสุขเลยด้วยซ้ำที่ได้แฟนมันมาแล้วมันต้องทุกข์ใจ รู้สึกว่าตัวเองเลวมากๆเลยล่ะ
"คิดว่าจะพอเหรอ"
"เอาเท่าที่ได้"
ตอนนี้ผมกำลังเดินเข้ามาในบ้านของมัน ระยะทางจากตลาดชุมชนมาบ้านมันนี่ก็ไม่ใช่น้อยๆเลย จะให้เดินเองก็คงไม่ไหว และตอนนี้ผมกับมันก็เดินกอดคอกันมาเนี่ยแหละ เหอะ! ช่างดูเหมือนเพื่อนรักกันปานจะกลืนเลย
"ปัญญาอ่อน"
ผมยิ้มรับให้กับคำด่า มันปล่อยให้ผมนั่งที่โซฟาหน้าโทรทัศน์ก่อนที่จะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ
"อยู่นี่ก่อนก็ได้"
"ฮ๊ะ!"
"ถ้าไปอยากกลับบ้านไปให้โดนแม่ด่า อยู่นี่ก่อนก็ได้"
ก็จริงอย่างที่มันพูด ถ้ากลับบ้านไปในสภาพฟกช้ำดำเขียวแบบนี้มีหวังบ้านไปแตกแน่ แต่ถ้าให้อยู่ที่นี่จะปลอดภัยแน่เหรอ? มันอาจจะวางแผนกระทืบผมไว้แล้ว แค่รอเวลาให้เพื่อนมันมาถึง เฮ้ๆ ไอ้ริวไม่ใช่คนแบบนั่น-..-
"อยู่ได้เหรอ?"
"เออ!"
ปากบอกว่าอยู่ได้ แต่ทำไมมันไม่ค่อยเต็มใจเลยวะ มันน่าต่อยให้หน้ามันเป็นเหมือนหน้าผมเหลือเกิน นี่ยังเจ็บไม่หายเลย ปวดไปทั้งตัวเลยด้วย ไอ้พี่บ้านั่นก็ดันผลักลงไปกระแทกพื้นแรงขนาดนั้น หัวไม่ฟาดก็บุญแล้วล่ะ
หมับ
ผมทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา และไม่ต้องสงสัยเพราะบนโซฟานี้นั่งกันอยู่สองคน และหยุดมโนว่าผมจะไปหนุกตักมัน ผมเอาหัวหนุนที่พนักวางแขน แล้วเหยียดขาไปวางไว้บนตักไอ้ริวอย่างสบายอารมณ์
أنت تقرأ
[Yaoi] เช้านี้รับอะไรดีครับ SS1
عاطفية"เช้านี้รับอะไรดีครับ หมัดหรือถีบ?" เป็นคำถามที่ผมได้ยินทุกเช้าจนชินหู ถึงไอ้บ้านี่จะชอบหาเรื่องกลุ่มผมอยู่บ่อยๆ แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ที่ผมโกรธมันไม่ลงเลย...