Purple

Hoofdstuk 2

Toen ik de volgende dag wakker werd was ik vrolijk, tot ik me alles weer herinnerde van mijn haar en afkomst. Ik kwam beneden en zag mijn ouders kijken. "Kunnen jullie me nog meer vertellen?" Teleurgesteld schudde ze hun hoofd. "Ka-kan ik naar ze toe?" "Normaal wel, alleen ik weet niet meer hoe." Zei mijn papa teleurgesteld. "Kun je het niet aan iemand vragen ofzo?" Vroeg ik onzeker. Ik wou echt alles weten van mijn afkomst. "Ik kan het wel opzoeken?" Zei mijn vader hoopvol. Met dat antwoord was ik al veel blijer! "Doe dat dan?" Zei ik ongeduldig.

"Ja, maar dan heb ik de hulp van je moeder nodig. En dan zul je onze echt gedaantes zien." Zei hij met een glimlach naar mama. "Doe dat dan!" Zei ik opnieuw, dit keer iets luider en ongeduldiger."Oké kom maar mee." Mijn moeder wenkt me en ik volgde.

Ze namen me mee naar een deel van het huis waar ik nog nooit was geweest. En wat ik ook nog nooit had gezien. Toen gingen we door een mega grote deur, die ik ook nog nooit had gezien, ons huis was toch niet zo groot! Eenmaal door die deur kwamen we in een zaal die beter zou passen in een oud kasteel dan in mijn huis. "Nu ga je onze echte gedaante zien, niet schrikken!" Mijn moeder keek me aan met een bezorgde blik in haar ogen.

"Doe dan." Zei ik ongeduldig. Plots stonden er twee mensen voor mij. Nee wacht, geen mensen. Maar prachtige Elven. Ze leken absoluut niet op de personen die ik al mijn hele leven als mijn ouders beschouwde!

Het normaal grijzige haar van papa was veranderd in een volle zwarte haardos. Het korte blond geverfde kapsel van mijn mama was veranderd in lang, golvend blond haar.  In hun gezichten kon je een beetje herken van de mensen die ze vroeger waren, maar ze zagen er jonger, mooier uit. Wat me het meeste opviel waren hun kleren, alsof ze uit de Middeleeuwen kwamen.

"Kom mee." mama trok me mee. Ook al waren ze niet mijn echte ouders ik beschouwde ze nog steeds als mijn mama en papa. Als we de zaal waren overgestoken kwam we bij een grote houten deur.

"Nog zo'n deur? Dat is me nooit opgevallen dat dit huis zo groot is." Mompelde ik zacht. "Ja, dat komt door de magie die hier rond hangt. Ik heb het in mijn jongen jaren gemaakt. Ik weet het nog als de dag van gisteren!" Ik sloot mijn gedachten af. Zijn verhaal hoefde ik niet te horen. Ik wilde gewoon mijn echte ouders en mijn land zien!

Achter de deur was een trap, zo lang dat je het einde niet eens zag. Half struikelend ging ik de trap af. Eenmaal op het einde kwamen we in een kamer aan waar allemaal drankjes en kruiden stonden. En dan ook echt overal. Op de kast, in de kast, op de tafel, op de stoelen, op de bank, op de grond.

"Wat is het hier een rommeltje!" Zei mama bestraffend. "Ja, sorry, het is een hele tijd geleden dat ik hier nog was!" Hij krapte op zijn achterhoofd. Voor zich uit mompelend zocht hij de boeken af. Snel liet hij zijn vingers over verschillende boeken gaan.

Toen hij het juiste boek had gevonden begon hij te bladeren. Na dat boek volgden er steeds meer en steeds zette hij het terug met een teleurgesteld gezicht. Helemaal vanachter in de kast vond hij nog een boek. Weer begon hij er door te bladeren en weer zette hij het terug. Ik was mijn hoop bijna verloren.

Direct erna vond hij nog een boek. Weer begon hij te bladeren en dit keer vond hij iets. "Ik heb het!" Riep hij hard. "Normaal staat het hier ergens tussen al deze drankjes. Ik ga het zoeken. Geef me een minuutje" En weg was hij. Weer voor zich uitmompelend rommelde hij tussen alle flesjes. Hij sprak zo zacht dat een normaal mens het niet kon horen, maar ik was niet meer normaal. "Waar heb ik het gelaten? Dit? Nee, dit is iets anders. Dit dan? Ik denk het niet." En zo ging het nog even door.

"Ik heb het!" Riep hij. Blij draaide hij zich om. In zijn hand hielt hij een flesje met roos-paarsachtige vloeistof in. "Dit moet je tegen een deur of een poort gooien en dan word het een poort naar Ordiry." Verkondigde hij trots. "Oké laten we het dan testen!" Riep ik ongeduldig uit. Voor hij het doorhad had ik het flesje al uit zijn handen gepakt en tegen de deur gegooid. Toen kwam er een grote knal.

Weer een stukje! Heb er lang over gedaan. Sorry daar voor! :( ik probeer sneller te update maar kan niks beloven. Ik hoop dat jullie het goed vinden!