Twin's Conflict

Chapter 21 - Is it her?

[Ynna's POV]

"This is Ranz.. I know you saw him na sa hospital 'non.."
-expalin ni Sophie.

Ranz?

"Kambal, uhm.. close ba kami neto ni Ranz?"
-tanong ko out of curiosity.

"Ay wait... siya ba yung close friend mo?  Diba palagi kayong naglalaro 'non?"
-tanong ko ulit.

"Haay.. Yes. Sya nga yong palagi kong kalaro noon... Pero that was 8 years ago na kambal.."
-sagot ni Kambal.

Haaaay!

"Oh? You look sad na naman! "
-kambal

"Kasi..... Ang hirap pala pag wala kang maalala.."
-sabi ko with a sad tone.

"Kasi nga diba, may amnesia ka? Tsaka, dont worry na kambal.. I will be right here para tulungan ka for everything ^_^"
-kambal

"Thanks kambal! I love you!"
-sabi ko then I hug her.

[Sophie's POV]

Ugh.. I miss this feeling..

Yung super close kami.

No secrets.

No quarrels.

No insecurities.

Just the twin of us.

I felt so much guilty until now..
If only I didnt help them in taking their revenge kay Sophia..

Edi sana, it didnt happen..

[Ranz' POV]

Its been a week.

One week after that accident.

One week na hindi ko sya nakita uli..

One long hell week.

I miss her so much!
Pero di ko rin naman kayang puntahan siya  ...

Masasaktan lang din naman ako.

"Hi.."

I woke up from daydreaming.

"Stella.. ikaw pala.."
-sabi ko.

"Hmm.. napapadalas ka ata dito ah.."
-tanong nya.

Yes.

Madalas naman talaga kaming pumupunta dito sa rooftop ni Ynna.

"Haaay... Si Ynna na naman iniisip mo?"

Nilingon ko sya.

"Tama nga ako..."
-tapos napa buntong hininga siya then tumabi sya sakin.

"Miss na miss mo na siya noh?"
- tanong nya ulit.

"I feel you Ranz.."

Napatigin uli ako sa kanya.

"Grabe no? Andaming nagagawa ng love.. It make us happy - so much happy.. And so much pain.. Alam mo yun? Yung nagmahal ka..... tapos you keep it as a secret.... then you coulnt take it anymore.... you want to confess.... but you cant do it kasi yung taong mahal mo... may mahal ng iba..."

Hinayaan ko lang syang mag kwento... then narinig ko nalang na umiiyak na pala sya.

I offer my handkerchief.

"Thankyou nalang Ranz ha.. Kasi I just wanna let  it go.. Alam ko naman na hindi mapipigilan ng panyo na yan etong luha ko. You cant force someone the way you want it to be.. Kasi, mahihirapan ka lang eh.."

Grabi. Ang hugot naman non.

"Sorry Stella... Ahm, okay kalang?"
-tanong ko.

"Ha? Ako?..... Okay?

OF COURSE!  Okay lang ako!.... Palagi naman akong okay eh."
-sagot nya.

Grabe.. I didnt thought na may pinagdadaanan pala cya.

"I know your not."
-sabi ko.

Then I hug her.

"I'll be here.. tahan ka na"

-sabi ko sa kanya.

Kumawala sya. Then pininasan nya ang luha niya.

"Haha... Sorry ha? I should be the one to comfort you.. haha"

Pinipilit nyang tumawa though halata namang fake lang.

Napatitig ako sa mukha nya.

Ang ganda pala nya..

*phone ringing*
Kung ako nalang sana ang yong minahal,
di ka na muli'ng mag-iisa.
Kung ako nalang sana ang yong minahal,
Di kana muling luluha pa
Di kana mangangailangan pang
Humanap ng iba
Narito ang puso ko
Maghihintay lamang sayo...

"Asan na ba yong phone ko..."
- sabi nya nung may nag tumugtog na song.

[Author: Hahaha Bakit yun pa talaga ang ringtone mo Stella? Tagos sa laman eh!]

"Ayun.. missed call na.. Ah ano.. Ahm.. Sige Ranz.. mauna na ako.. punta lang ako sa ano.. sa library"
- sabi nya then dalidali syang umalis.

Anyare dun?

Tinignan ko lang sya paalis.

Wait......

Totoo ba yung nakita ko?

Yung sling bag nya...

Color blue..

Na may print na....

"Forever Friends"

*bell ringing*

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
YEHEY!! Nakapag update nadin!

Hihi Hii readers!
Miss me?

Haha char lang..
Iniwiys.. Thank you sa lahat ng readers ng story na to..
Pasensya na sa late update.. busy sa school eh.

Bawi ako sa susunod:)

Keep on voting guys! Lovelots:*

PS: get ready for more revelations!