Zehir

1-Zehir

Yıl 1845,Tennesse ABD

Alexander,sabahın ilk ışıklarıyla gözlerini açtı.Bugünü sıradan bir gün sanıyordu ama bugün hayatının tamamen değişeceğini bilmiyordu.

Usulca kalktım ve ellerimi yıkayıp kahvaltı yaptım sonra herzaman ki gibi işe gitmek için evden çıktım.

İşyerim evime çok yakındı,yürüyerek gidiyordum.En sonunda iş yerine vardım ve masama geçip çalışmaya başladım.Birden içeri patron girdi ve hergün yaptığı gibi bizi kontrol etmeye başladı.Benim yanıma geldiğinde çok yavaşşın,işini doğru yapmıyorsun genç Alex.. dedi.Bana Alex denilmesinden nefret ederim.Hem çok yavaşsın, işini yapmıyorsun da ne demek?Buraya o kadar okuyup bu hakaretleri işitmek için mi geldim?Bir an sinirlendim ve kimseye birşey söylemeden sinirli bir şekilde işyerinden çıktım.

Yolda yürürken yanımdan bir kız geçti.Onu görünce birden bütün sinirim uçtu gitti hayatımda gördüğüm en çekici kız diyebilirim.Açık kahve saçları,yemyeşil gözleri,kırmızı dudakları adeta beni büyüledi.Hele yanımdan geçerken bıraktığı koku...

Bir anda kendimi onun peşinden giderken buldum.Çok telaşlı görünüyordu ve hızlı yürüyordu.En garip olanıysa ormana doğru gitmesiydi ben de merakımdan onu takip ettim.En sonunda durdu ve bir ağaca dokunup birşeyler fısıldamaya başladı.Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum tam o sırada bir ses çıkardım sanırsam hızlıca arkasını döndü.

-Kim o,kim var orada?

+Ee şey..ben...

-Sen de kimsin?Bana beni buraya kadar takip ettiğini söylemeyeceksin umarım.

+Aslında doğruyu söylemek gerekirse öyle yaptım..ama çok özür dilerim bir an buraya nasıl geldiğimi bile anlayamadım.

Bana tip tip baktı ve beni baştan aşağı süzdü.Karşımda dimdik duran,özgüveni hat safada ve gerçekten çok sert bir kız vardı.Her an beni oracıkta öldürebilirmiş gibi bir görünümü vardı.Bana hala cevap vermemişti ve bana çok garip bakıyordu, yavaştan korkmaya başlamıştım.Hava çok soğuktu,ben üşüyordum ama o gayet rahat görünüyordu.Bir süre boş boş birbirimizin suratına baktık ve en sonunda sessizliği bozan o oldu.

Sanki birisini görmüş gibi bir çığlık attı ve tam o sırada siren sesine benzer çok şiddetli bir ses duyuldu.Ve birden 'Git buradan' diye bağırmaya başladı.

O an çok korktum ve ormandan çıkmak için koşmaya başladım.Ama nedense orman bir türlü bitmiyordu.En sonunda gücüm tükendi ve biryere yığıldım ve düşünmeye başladım. Ne yapacağımı bilmiyordum.Kimdi o kız? Orada benim göremediğim neler oldu? Buradan nasıl çıkacağım? Çok korkuyordum ya burdan çıkamazsam,ya bu genç yaşımda ölürsem..Oysa daha yapacak çok şeyim vardı.Kafamda bu sorular dolanırken arkamdan gelen bir sesle irkildim.