Tytuł: "Jak konstelacje pseudo poezja/ wiersze"
Autor: TellMeOnlyTruth
Dlaczego nazywam moment publikacji tego tekstu "historycznym"? - W związku z tym, że (jeśli o czymś nie zapominam), to moja pierwsza recenzja poezji.
Wiersze, które proponuje czytelnikom TellMeOnlyTruth są bardzo różnorodne: dłuższe i krótsze (niektóre w całości przypominają wręcz aforyzmy), melancholijne, pełne zachwytu nad światem, ale też motywujące do jego zmieniania, bardziej oraz mniej udane itd..
Ale są cechy, które je łączą: jeśli chodzi o ich "kształt; wszystkie są "białe". O każdym z nich trzeba też powiedzieć, że zawiera w sobie "miłość do dobra i piękna"; czasem przybiera ona postać fascynacji nim, kiedy indziej staje się tęsknotą albo nawoływaniem do tego, by go bardziej energicznie poszukiwać.
W tej poezji widać również potęgę wyobraźni. Podmiot liryczny przekonująco przedstawia świat, który kreuje lub którego obawia się w swojej fantazji. Da się zauważyć zamiłowanie do szczegółu. Nie brakuje tam również pytań i genialnych intuicji. Głębokie przemyślenia są jedną z najwspanialszych cech "Jak konstelacje... ".
Niestety, pojawiają się tam również ewidentne błędy np. literówki.
Całość jest szalenie interesująca. Komentarze zachwyconych tym dziełem Czytelników mówią same za siebie. Zgadzam się z większością z nich.
Moja ocena: bardzo, bardzo interesujące dzieło
