Niall Horan Imagine

Foster family...

(Pleeggezin)

(Y/N) Pov~

Ik woon nu al 2 jaar bij de familie Horan en nog steeds heeft hun jongste zoon, Niall, me niet geaccepteerd.

Ik woon in een pleeggezin omdat mijn vader en moeder vaak ruzie hadden. Mijn moeder had mijn vaders eten vergiftigd maar nog net voor hij stierf gooide hij een mes naar mijn moeder dat recht in haar hart kwam. Het gebeurde allemaal voor mijn ogen, mijn vader hield me vast tot zijn laatste adem.

De ruzie's gingen altijd over mij. Mijn moeder wou mij niet en mijn vader hield zielsveel van me. Ik was 10 toen het gebeurde, ik ben nu 16.

Ik kwam hier toen ik 14 was en ik weet nog hoe moeilijk ik was, nu nog steeds. Ik ben 4 jaar lang van gezin naar gezin gegaan maar niemand kon me aan, tot ik hier kwam.

Maura praatte uren tegen me zonder dat ik enig antwoord gaf maar ze bleef doorgaan. Bobby probeerde me zoveel mogelijk ruimte te geven maar wist altijd alles, hij kwam iedere avond even naar boven en dan praatte we over verschillende dingen. Greg heeft zich altijd al als een grote broer gedragen, we zitten met z'n drieën op dezelfde school en ik mag van hem nooit met jongens praten. Hij is 2 jaar ouder en Niall is een paar maanden ouder. Greg komt altijd voor me op als Niall te ver gaat waardoor Niall alleen nog maar bozer wordt.

"(Y/N)! Eten!" Schreeuwt Maura van beneden. Ik leg mijn schrift waar ik al mijn gedachten inschrijf weg. Ik loop naar beneden en zie dat iedereen er al zit. Ik ga snel op mijn stoel tegenover Greg en naast Bobby zitten.

Zodra ik zit begint iedereen te eten. Ik eet langzaam zoals gewoonlijk. "(Y/N) vind je het niet lekker?" Vraagt Maura bezorgd. "Het is heerlijk zoals gewoonlijk." Glimlach ik naar haar. "Dan waarom eet je niet schat?" Vraagt ze bezorgd. Ik neem en extra hap en kijk haar geruststellend aan. "Okay." Grinnikt ze dan. "Stel je niet zo aan, er is niks mis met haar." Zegt Niall chagrijnig. Ik rol mijn ogen maar knik.

"Niall, hou nou eens op." Zucht Bobby. "Niet totdat ze weg is." Mompelt Niall onder zijn adem. "Okay, weet je wat? Dat kan geregeld worden." Zeg ik terwijl ik opsta en naar boven loop. "Niall idioot!" Hoor ik Greg nog grommen voor ik bij de trap aankom.

Ik loop mijn kamer in en pak de tas onder mijn bed vandaan en begin er kleren en foto's met mijn vader in te gooien. Ik pak de foto van mijn moeder en mij. Ze zag er zo gelukkig uit... Ik schud mijn hoofd en ga verder.

Er wordt op mijn deur geklopt maar ik negeer het. Als laatste pak ik mijn geld en mijn vaders ketting en doe hem om. Ik open mijn deur en Niall valt bijna naar binnen. "Uh, hey (Y/N). Uhm, sorry van daarnet." Mompelt hij. Ik knik maar loop langs hem.

Ik loop naar de keuken waar Maura staat met haar hoofd tegen Bobby's borst aan terwijl hij dingen in haar oor fluistert. "Uh... Ik wou jullie bedanken voor alles wat jullie voor mij hebben gedaan. Ik moet toegeven dat ik in de afgelopen jaren veel van jullie ben gaan houden maar Niall heeft gelijk. Ik hoor hier niet." Glimlach ik zwakjes naar hun. "Oh honey, please don't listen to him. We love you a lot. Please stay." Huilt Maura. "Oh nee, niet huilen Maura." Zeg ik wanhopig terwijl ik naar haar toe loop. Ik kan er niet tegen als mensen huilen dan wil ik ze altijd beter laten voelen.

Ik geef haar een knuffel en ze houdt me stevig vast. "M-Maura, i-ik krijg g-geen adem." Puf ik. "You can't go." Fluistert ze terwijl ze me iets losser laat. "Maura ik hoor hier niet thuis. I know when I'm not loved." Fluister ik terwijl ik haar een kus op haar wang geef waarna ik terug stap.

"Niall! Come here!" Schreeuwt Bobby. Niall komt naar beneden gelopen en als hij ons ziet staan rolt hij zijn ogen. "Ma, stop met huilen. Ze is het niet waard." Zegt Niall zo lief mogelijk tegen zijn moeder. "Biedt je excuses aan." Zegt Bobby streng.

"Sorry." Zegt Niall arrogant. "Het is al goed." Glimlach ik. Ik zie Maura gelijk opgelucht ademhalen. "H-het spijt me dat ik dit moet zeggen maar ik g-ga nog steeds weg." Fluister ik bijna. "Wat?!" Schreeuwt Maura die zich naar mij omdraait.

"Ik ben jullie dankbaar voor alles, echt waar. Ik vind het geweldig dat jullie 2 jaar met mij hebben kunnen overleven maar ik hoor hier niet thuis. Dit is jullie huis niet het mijne. Ik kan nu wel door blijven gaan maar jullie zullen het niet begrijpen dus alsjeblieft geloof me als ik zeg dat ik van jullie ben gaan houden." Ratel ik een beetje. "Laat haar gaan ze is toch alleen maar een aanstellende bitch." Zegt Niall die daar met zijn armen over elkaar geslagen staat.

"Aaaah! Weet je wat?! Jij bent ongelooflijk en alsnog ben je beter persoon dan dat ik ben!" Schreeuw ik in pure frustratie. "Ik ben misschien een aanstellende bitch maar weet jij wat er in mijn leven is gebeurd?! Weet jij hoe het voelt om zo ongeliefd te zijn dat je vader altijd voor je je eten moest proeven voor vergif omdat je moeder je niet wil?! Ik weet zeker dat jij niet weet hoe dat voelt want jij hebt Maura en Bobby, 2 geweldige mensen waar jij veel aardiger voor zou moeten zijn! Ik vind het niet eens raar dat ik een aanstellende bitch ben want ik mis mijn vader! Heb jij je vader terwijl hij aan het sterven was een mes naar je moeder zien gooien omdat hij vergiftigd was door mijn eten?! Hij hield me vast tot zijn laatste adem en nog steeds beschermde hij mij! Weet jij hoe dat voelt want ik weet zeker dat jij dan ook een aanstellende bitch zou zijn!" Schreeuw ik. Ik ben zwaar aan het ademhalen.

"Ik ga nu want ik ga een woedeaanval krijgen en ik wil jullie niet achter laten met de troep." Grom ik. Ik loop langzaam naar achter. "(Y/N) j-je hebt nog nooit gepraat over wat er gebeurd is." Zegt Bobby geschokt. "Than the asshole has done something good, I guess." Mompel ik terwijl ik naar de deur loop. "Bedankt voor alles." Zeg ik nog een keer voor ik naar de deur loop. "Zeg Greg dat het me spijt om zo weg te gaan." Zeg ik voor ik de voordeur opendoe.

Voor ik weg kan lopen word ik vastgepakt bij mijn middel en weer naar binnen gedragen. "Ik weet dat ik me misdragen heb maar je gaat niet weg." Hoor ik Niall zeggen. "Wat?! Laat me los!" Schreeuw ik. Ik begin te spartelen met mijn benen maar het heeft geen nut. "Niall!" Schreeuw ik.

We komen boven aan de trap en hij loopt naar zijn kamer. Hij gooit me een soort van op zijn bed en loopt snel naar zijn deur die hij op slot doet. "Niall, what the hell?!" Schreeuw ik. Ik sta op van het bed om naar de deur te lopen maar ver kom ik niet want Niall pakt me weer op en gooit me weer op zijn bed. "Stop doing that." Grom ik.

Niall komt naast me zitten en hij kijkt me aan met zoveel emoties dat ik het niet echt kan plaatsen. Terwijl hij me zo aankijkt sta ik snel op en probeer ik weer langs hem te rennen. Hij is me alleen voor en pakt mijn middel vast. Hij trekt me op zijn schoot en houdt zijn armen stevig om mijn middel heen.

"Niall laat me los." Zeg ik nu een beetje wanhopig. Hij draait me zodat ik schuin op zijn schoot zit en kijkt me doordringend aan. "Je mag niet weggaan." Fluistert hij dan. Ik rol mijn ogen en schud mijn hoofd. "Eerst wil je me weg hebben, dan ga ik eindelijk weg en dan mag ik niet meer weg en straks dan blijf ik en dan wil je me weer weg. Make a decision, woman." Zucht ik. Hij grinnikt lichtjes en knikt.

"Ik zal het uitleggen, okay?" Vraagt hij een beetje wanhopig. Ik knik en kijk hem afwachtend aan. "In het begin had ik gewoon moeite met dat je bij ons in huis woonde maar uiteindelijk werd het jaloezie en iets anders maar daar komen we later wel op." Begint hij en ik kijk hem verward aan. "Ik was jaloers dat je een soort van mijn ouders innam. Het klinkt raar maar ik bedoel, ze behandelde jou als hun dochter. Iedere avond kwam mijn vader naar boven om met je te praten, zoiets deed hij nooit bij mij of bij Greg-" "Maar daar kan ik toch niks aan doen! Ik vroeg er niet eens om." Onderbreek ik hem. Hij zucht en knikt. "Dat weet ik." Zucht hij en hij geeft een lichte kus op mijn voorhoofd.

"(Y/N) ik moet nog iets anders bekennen..." Begint hij aarzelend. "Ik vind je nu al een lange tijd leuk maar omdat we in de papieren dezelfde verzorgers hebben zou dat niet mogen." Gooit hij er dan in een keer uit. "Uhg, je bent zo'n idioot." Kreun ik dan. "Als eerste dezelfde verzorgers betekent niet dat je hetzelfde DNA hebt waardoor het gewoon legaal is. En als tweede het meisje dat je 'leuk' vindt pesten? Hoe oud ben je 5?" Zeg ik waarna ik hem een lichte tik op zijn achterhoofd geef. Hij wordt eerst rood waarna hij grijnst.

Een van zijn handen gaat van mijn middel naar mijn nek en wang. Zijn vingers zitten een beetje in mijn nek terwijl zijn duim lichtjes over mijn wang wrijft. Hij komt iets dichterbij en met zijn hand in mijn gezicht houdt hij mijn hoofd op zijn plek. Langzaam voel ik zijn lippen op de mijne en ik trek niet terug. Ik geniet van het moment.

Mijn eerste kus... met Niall Horan mijn pleegbroer die me wegpestte.