How about that *ON HOLD*

"Klaar?" "Nee."

Dit is een heel héél slechte deal. Maar ik loop voor. De stress begon al toen ik vrijdag me verdiepte in de Wildcat. Het was een heel erg zware zwarte piste van 6 kilometer lang. Daarom klonk Max dus zo. Toen was het zaterdag ochtend en kwam ik er achter dat mij ski kleding nog in dozen zaten. "Oh die liggen in de dozen op zolder." Ja maar er liggen HONDERDEN dozen daar. Na eeuwen zoeken had ik ze gevonden. Voor dat ik me fatsoenlijk had kunnen aankleden stond Max al voor de deur. Gelukkig waren pap en mam net boodschappen gaan doen. Ik strompelde de trap af. "Je bent een half uur te vroeg!" Max grijnsde en liep naar binnen. "Leuk huis." Ik gromde iets van een bedankt en rende de keuken in voor een snel ontbijt. Max volgde en ging aan de keukentafel zitten. "Wil je iets Max?" "Een eitje zou lekker zijn." Devon liep de kamer in. Hij keek Max aan. "Devon." "Max Cass. En doe mij ook maar een eitje." Devon begon te grijnzen. "Izzy, Mattia willen jullie ook een eitje?" Een goedkeurend geluid kwam van boven. Ik zuchtte en begin maar met eitjes maken. Na een best wel gênant ontbijt gingen Max en ik eindelijk weg. "Oh nee. Nee nee nee nee, mij krijg je voor geen goud op dat ding." Pal voor ons huis stond Max's zijn motor. "Och kom nou, ik rij super veilig." "Dat maakt me geen snars uit! Bovendien hoe wil je hier met ski's opzitten?" "Die gaan daar." Hij wees naar busje die kwam aanrijden. "Alec's vader is de beheerder van de skiliften. Hij neemt onze ski's mee. Of je wilt natuurlijk achterin bij de ski's gaan zitten. Ik zuchtte en deed mijn spullen in het busje. Ik zwaaide naar Alec's vader. Hij zag er aardig uit. Toen kwam het moeilijke gedeelte. De motor op. Na onhandig geklungel zat ik op de motor. "Klaar?" Vroeg Max? "Nee." 

Toen we aankwamen waren de andere al op de parkeerplaats. Zodra de motor uitstond sprong ik er van af. "Je reed expres veel te hard!" "Nee hoor." Max deed zijn helm af en leunde tegen de motor aan. "Ik ga nooit meer bij jou achter op." "Ach kom nou Luna zo snel ging ik helemaal niet." Ik negeerde hem en keek naar de ander jongens. "Kunnen we al gaan?" Justin knikte. "De spullen zijn al boven. Hier zijn je schoenen." "Dankje." We liepen naar de liften en stapte in. Ik deed mijn schoenen aan en keek rond. Het gebied was prachtig. "Waar is eigenlijk iedereen?  Ik had verwacht dat het druk zou zijn." Vroeg ik. "De pistes zijn nog dicht voor een week." Antwoordde Alec. "Voor we bij de gekozen piste zijn.." "Zullen we eerst andere pistes moeten doen. Weet ik. En ik weet ook dat jullie niet echt een makkelijke piste hebben gekozen." Ik keek ze gespeeld boos aan. "Ach wilt het meisje het opgeven?" Alec maakte een pruillip. "dat geeft niet hoor het is ook heel eng." Justin grinnikte. "Zou je willen maar opgeven staat niet in mijn woordenboek. Sorry." Ik trok net zo'n pruillip als Alec. Nu was het Aiden die de slappe lach had. "Staat leuk zo'n pruillip." Zei Alec. Oh als hij het zo wilde spelen . "Mij staat alles leuk." Kom maar op. "Weet je dat heel zeker?" "Ja." "Hmm we zullen zien." Max was al de hele rit naar boven heel stil. Ik glimlachte zelfverzekerd naar hem. En hij glimlachte half terug.

En nu zijn we aangekomen bij het begin. We zijn momenteel op een blauwe piste. Alec en Aiden zijn als gekken naar onder gegaan, iets met races of zo. Justin en ik zijn bij Max gebleven. Eerst was ik onder de indruk. Max maakte goede bochten en kwam een heel eind zonder te vallen. Net toen ik wilde gaan zeggen dat dit een eitje zou worden viel Max. En daarna nog eens en nog een keer. "Ach kop op Max. Niemand kan het meteen perfect." Momenteel heeft ook Justin ons verlaten en zitten Max en ik midden op de piste. Onze ski's heb ik naar onder gegooid. "Of wil je nu gaan zeggen dat je het op geeft?" Ik kijk hem schuin aan. "Nee ma.." " Mooi." Ik sta op en steek mijn hand uit naar Max. Terwijl ik hem omhoog trek begin ik met praten. "We gaan gewoon beginnen bij de basis op deze piste." "Maar we moeten naar de jongens op de Wildcat." "Max dat is zelfmoord voor jou op dit moment. En bovendien kunnen de jongens me gestolen worden." We lopen naar onder en pakken onze ski's. "En er is ook geen lift om hier weer terug naar boven te komen." Gaat Max door. "Lopen." "Lopen?" "Ja er is toch niks mis met je benen? Goed we beginnen met de bochten."

"JA SUPER MAX, NEE NEE DOOR GAAN." Ik sta te springen van enthousiasme. We zijn nu enkele uren later en Max doet het super. Hij kan de basis bochten al bijna perfect uitvoeren. En nog beter hij is al bijna een half uur lang niet gevallen. Uitgeput stort Max inelkaar als hij bij mij aan komt. "Dat was het. Dat was de perfecte afdaling. Nu hoef je alleen nog maar parallel te leren en we verbazen de jongens." Ik geef Max een high five. "Maar niet vandaag." Hijgt Max. Ik begin te lachen. "Nee voor vandaag ben je klaar. Maar we moeten we nog terug naar de motor. Dus moet je nog heel even skiën." Max zucht diep en staat op. Ik doe mij ski's onder mijn schoenen en gebaar naar Max dat hij voor mag. Met een uitgeput gezicht gaat hij verder. Ik ski rustig achter hem aan. Na een half uur zijn we boven aan de piste die naar de parkeerplaats gaat. "Kom op Max, laat ze zien wat je geleerd hebt." Je kunt zien dat hij moe is. Maar hij recht zijn rug en gaat naar onder. Onder staan de jongens als een groepje toe te kijken. Ondanks een paar schoonheidsfoutjes gaat alles prima. Als Max onder is gebaart hij dat je jongens onder de indruk zijn. Ik glimlach en begin ook aan mijn afdaling. Onder staan de jongens nog steeds met open mond naar Max te kijken. Ik zeg niks en loop naar het busje waar ik mijn spullen in drop. Ik merk dat ik gebeld word. "Met Luna Russel." Ik loop weer terug naar de jongens. "Hallo Luna. Ik ben de buurvrouw. Je ouders konden je niet bereiken. Ze zijn weg gegaan met je broer en zus. Naar een campus." "Dus dat was ik vergeten! Maar ik heb geen huissleutel." "Ja en daarvoor ben ik. Ik heb een sleutel, en je mag 1 iemand mee nemen." "Danku mevrouw. Ja ik zie u straks. Daag." "Max kun jij me bij jou thuis afzetten? Ik moet Noël hebben." "Ah sorry Loen ik ga naar mijn vriendin." Hij kijkt me verontschuldigend aan. Ik glimlach hij is zo lief. Ik voel een helm op mijn hoofd. "Nou als je opschiet breng ik je wel." Alec start zijn motor. Ik spring er weer zo snel als ik kan, wat dus automatisch niet erg snel is, op. Ik leg mijn armen los om zijn middel. Ik kan zijn spieren voelen. En ik word weer rood. Alec grinnikt, zegt nog wat tegen de rest en rijd weg.
------------------------------------------------------
Hallo. Jupp ik weet het, weer een lange tijd tussen twee hoofdstukken. Naar vandaag heb ik alle tijd om te schrijven aangezien ik een super lange tijd in de bus zit. En het is 11 de  van de 11 de dus voor alle Limburgers en Brabanders ALAAF! Xx juultje27