Annem,ben ve kardeşim Eslem köyde bulunan ufak fakat sevimli bir yerde yaşıyoruz.Bu köyde birçok imkan olmasa da çocuk sesleri asla eksik olmaz,bu köyde bulunan bir çocuk kolay kolay sıkılamaz.Bende onlardanım.Zaten annem yanımdayken nasıl mutsuz olabilirim ki...Adım Korkut.Soyadım TORAMAN.Babamı kaybettim.Babam mide kanserine yakalanmış ve midesi en son fazla küçüdüğünden vefat etmiş.Babamı hiç görmedim.Görseydim daha çok yanacaktı kalbim.Eslemin şuan öyle bir derdi yok,daha çok küçük o.Ölümün farkında değil,olamaz da.Annem her zaman sabah bizi öperek uyandırır.bıkmaz.Bize olan sevgisi her halinden anlalaşılır.Bakışarından,gülüşlerinden.Kalp yüzün aynasıdır iste.Evin önündeki kuyudan su çeker,ineğin sütünü sağar. bize hizmet etmekten,yorulmaz asla...Küçük bir hayvanat bahçemiz var desem yalan olmaz.En azından her hayvandan bir tane bile bize yetiyor.Kahvaltıdan sonra bana mis gibi kokan önlüğümü giydirir.Yarı sarışın olan saçlarımı tarar.Büyük bir anne şefkatiyle kahkülümü kenara çeker.Çantamı alıp okulun yolunu tutarım.Genelde annem beni bırakmaya özen gösterir.Sanki zevk alırmışçasına saçlarını süpürge eder.Anne yüreği işte.Bana temiz yüreğinde olan bütün güzellikleri aşılar.Namaz kılmayı daha 7 yaşında bana öğretti.Her zaman huzur bularak namaz kılmamı istemiştir,gözlerimin kendiliğinden kapanıp namazı hissetmemi ya da.Okuma yazmayı annem sayesinde öğrendim.Annem 20 yaşında okuma yazmayı öğrenmiş ama o kadar cahillikten uzak ki bu umrumda bile olmuyor.Bu huzur dolu evde insanın daralması mümkün olmuyor.Daraldığım tek noktam annesizlik ve Eslem sizlik oluyor.Okulumu çok seviyorum fakat keşke babam olsaydı dediğim birçok an oluyor.
HER CUMARTESİ VEYA PAZAR YENİ BÖLÜM GELECEK...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALP SANCISI
Teen Fiction"Bak ! az ötemizde mutluluk,Sırıtıyor... Mutlu olamayacağımızdan mı yoksa mutluluğa bir adım kaldığından mı? Koşuyorum mutluluğa,hâla sırıtıyor, Bir süre sonra arkama bakıyorum... Arkamda kocaman bir "Mutluluk"varmış meğerse... Mutsuzluktan değil,mu...
