KALP SANCISI

BIRAKMA BENİ

Anneme panik dolu bir sesle:

_Sen dur anne ben bakarım!
Kapıya baka baka ve korkarak adımlarımı atıyordum.Kapı tekrardan çaldı.Vurma şiddeti artıyordu zamanla.

_Açsana oğlum kapıyı???
 
Bir merceğimiz olsa bakardım belki.
Kapıyı açtığımda karşımda onu gördüm.Kaş göz hareketleriyle gitmesini istediğimi anlatmaya çalışıyordum ama nafile.

_Buyrun kime baktınız?

_Ben-benim sizle konuşmam gerekiyor.

Mevzu önemliydi anlaşılan. Hemen ardından annem arkamda belirdi.Ağzından çıkabilen tek kelime,

_B-bahar

_Bahar mııı?!
Belli ki annem tanıyordu.Sanki onun  yanında bir şey yokmuşcasına etrafa bakındı annem.Ne aradıysa da bulamamıştı.
Daha sonra elini tutup bir şeyi çekti.Bu şey bir çocuktu,bir kız çocuğu.

_İçeri gir Bahar içeri.

_Sağol abla.

_İçeriye elinde olan fakat istemiyor muşcasına olan çocuk ile girdi.
Bahar halam(?) paltosunu çıkartıp koltuğa oturdu.

_Bak abla.Kocam yok,dul kaldım bu ölümden sonra. Bu çocuk başıma kaldı.

_Bide şikayet mi ediyorsun Bahar?

_Abla al bu çocuk senin olsun.

_Sen ne dediğinin farkında değilsin Bahar,al şu çocuğunu evine git hadi.

_Ben gayet farkındayım abla.Al şunu yoksa...

_Yoksa ne? Ne yapacaksın el kadar çocuğa?Kesecek misin kızını söylesene.

_Yaparım abla...

_Yeter sus. Zalim kadın.Sen ne dediğinin farkında mısın.Kocan ölmüş diye çocuga daha çok sahip çıkacağına sen bide kalkmış bana...

Çocuğu anneme doğru iteledi.

_Ben gidiyorum.

Askıda olan paltoyu üstüne geçirmeden kapıya asıldı.Annem ayaklanarak;

_Yazık sana sen ne zaman bu kadar bencil bir insan oldun?Bu küçücük kızı  ortada bırakacak kadar zalim nasıl oldun,söyle Bahar!!!

_Abla beni seviyorsan çocuğu al.Almıyorsan dışarı at, sakın bana getirme bir daha.

_Defol buradan Bahar,defol!!!

Arkasına bir defa olsun bakmadan çekip gitti.Arkada bıraktığı masumluğu göremeden hem de.

   Feyza'nın annesine bakışı kan dondurucuydu.Elini uzatan fakat "git"diyen bir hale bürünmüştü.Susmuştu çaresiz kız.Elinde kalan tek şey annesinin kokusu ve bavullar olmuştu.
Feyza'yı kız yetiştirme yurduna vermediyse çok acil bir işi çıkmıştır.diye düşünmemek elde değildi.Annem bu hale fazla dayanamadı.

_Otur yavrum,hadi pijamalarını giy, yanıma gel.

Soğuk bakıyordu etrafa.Canı bedenden ayrılmışcasına salmıştı kendini.Annem ayağa kalkıp odaya götürdü.

_Gel yavrum buraya ben senin üstünü değiştireyim.

Yerde duran büyük bavulu kaldırdık ve odaya götürdük.

_Hangi elbiseni giymek istersin Feyza'm?

_Giymek istemiyorum ben.

_Hadi kızım gel giy üstünü hemen yat.

Valizi açtığımızda çok büyük bir şok ile karşılaştık.Elbiselerin üzerinde bir çift vesikalık ve bir tane kitap vardı.Vesikalıkta Feyzayla çektiği bir fotoğraf vardı. Hikaye kitabının adı ise:"Gitme..." idi.Sanki hayatı boyunca daha kızını görmeyecekti.İçimde ufak bir şefkat damarı atmıştı.
Annem paniklemeye başladı.Ne olduğunu daha anlayamamıştım.