Sabah gizlice kaçmayı planladı Min ah. Bacakları,Yüzü morluk içerinde idi. canı çok yanıyordu. Zorda olsa kaçmıştı. Her zaman gittiği bir mekan vardı. Ara sokaklarda. Biraz ağladı. Göz yaşlarını silemiyordu yanakları acıyordu. morluklara dokunamıyordu. Gençliği nasıl geçiyordu böyle? Hayat hep acımasız olmak zorunda mıydı?
Bugün bir karar verdi. O adamın elinden kurtulacaktı. Mecburdu o adama ama kurtulmak zorundaydı..Soygun yapmayacaktı. Dayak yemeyecekti. Artık vucudunu morluklarla,yarayla görmek istemiyordu. Açta kalsa,sokaklarda üşesede..
Min ah deniz kenarına gitmiş ordada bir süre ağlıyordu.
