Andito na kami ngayon sa Starbucks. Kulitan at kwentuhan lang. Sabayan mo na din ng tawanan at kainan.
"Claire.. Bakit ngayon ka lang bumalik?"- Sofi
Mula sa maingay at nagtatawanang mga lokaret ay napunta sa pagiging seryoso. Pati ako, napatahimik bigla. Eto ang pinaka-iniiwasan kong mapag-usapan namin. Di ko pa alam ang sasabihin ko sakanila about sa topic na yan. Di pa ko handang magkwento.
"Bakit di mo pinaalam sa 'min na aalis ka pala nun?"- Sofi
Tahimik lang akong nakatingin sa labas habang nagsasalita siya. Halos di na nga ko maka-tingin sa kanila. Except siyempre sa mga besprends ko from Korea. Alam naman kasi nila yung nangyari saken.
And as for them, ayun. Tahimik lang silang nakikinig. Wala naman kasi silang ibang magagawa. Gusto nilang ako mismo ang magsasabi at magkukwento ng mga nangyari. At hindi dapat sakanila manggaling.
"Bakit di mo kami tinawagan, o email man lang nung umalis ka? Napag-iwanan ka na ba ng technology? Uso yan ngayon kung hindi mo alam."- Miki
Don't forget to take note the sarcasm.
Agad akong nag-iwas ng tingin sa kanilang dalawa. Ayoko pa munang sabihin sakanila ang dahilan kung bakit ako biglang umalis. Wag muna ngayon. Di ko pa kaya. Lalo na't, di ko alam kung san ba ko magsisimula.
"Alam naming di mo pa kayang sabihin ang totoo. Pero sana naman, pagdating ng right time na yun. Eh, masabi mo na samin. Best friend mo kami Queencess. Andito lang naman kami para sayo. Di ka namin iiwan."- Miki
Tinawag na ko na Queencess ni Miki. Kaya no choice ako kundi sabihin at ikwento sakanila ang totoo. Pero hindi pa talaga ngayon. Tumango na lang ako as my answer. Ayokong mag-salita. Baka maiyak na lang ako bigla. Pinaka-ayoko lahat yung may nakakakita sa 'king umiiyak at nasasaktan.
"Okay. So much for that drama. Alam naman naming di mo pa masasabi 'yan ngayon. So.. Bakit ganyan itsura mo?"- Sofi
With matching tingin pa 'yan from head to toe.. Kung maka-tingin naman 'to.
"Wala lang. I want a change. Para maiba naman. *smiles*"- me
"Yung totoo, Ayrah? Mababatukan talaga kita. You know that you're not good in lying. Always remember that."- Miki
"Yeah right. *pout* Actually, gusto ko lang talaga ng ganito. Di ako pa fame. At alam niyo naman ang rules dito sa school. Once you have the body and looks, fame ka na. Masasama ka pa sa Campus Royalties ng school. Just like the two of you. And soon, etong mga kasama ko."- me
"Tss. Oo na lang. Sabi mo eh."- Miki
*rolls eyes heavenward*
"Yeah right."- Me
"So, how long will you stay here?"- Tanong ni Sofi kina eonnie. Ewan ko ba diyan kay Sofi. Parang gusto na niyang paalisin sina eonnie papuntang Korea.
"We'll stay here until we graduated."- eonnie Gale
Yeah. Tama. Hangga't sa maka-graduate sila, dito na muna sila. Isa pa, sila din katulong ng parents nila sa pag-mamanage ng businesses nila dito. At a young age of 16, I guess? Tumutulong na talaga sila. They even get Business and Management na course. Kaya di na din kataka-taka na magiging successful sila someday. And, as of now naman, they own small businesses. Like, selling merchandises, souvenirs and stuff. Ganyan sila ka-business minded.
"Oh, okay. So, do you have boyfriends?"- Sofi
!Meron/Wala."- sabay-sabay nilang sagot.
"Oh my G~! Nagtatagalog naman pala kayo. Nahirapan pa kong mag-english sa inyo."- Sofi
"Nagtanong ka ba? Uso tanong muna bago daldal."- Miki
"Hahahahaha."- lahat kami except Sofi
"Sorna naman. *pout*"- Sofi
"Nah~ Magtanong kasi muna."- Miki
"Oo na nga eh."- Sofi sabay irap.
"Tss. Nga pala, Wait lang guys.. Order lang ulit ako ng coffee ko."- Miki sabay tayo.
"Nado.."- Sofi
(A/N: Nado - me too.)
"Pa-order na din ako Sofi."- Me
"Sure. What's yours?"- Sofi
"Caramel Frapuccino."- Me
"Okay. Pera mo?"- siya sabay lahad ng kamay niya sa harap ko.
"Ay, grabe siya, oh. Ang kuripot mo talaga ever since Bess. Tss"- Me
Then binigay ko pera ko sa kanya. Abugh. Kahit naman anong gawin ko dito, di ko mapapalibre 'to. Ubod ng kuripot eh.
"Di naman. Slight lang. Hihihi."- Sofi and she finally went off.
Geez. Sakit niya sa bangs.
Bumalik agad sila. For sure tatawagin na lang kami for our coffees.
"So, how's life in Korea, Claire?"- Miki
"Good. Not bad at all. *smiles*"- Me
"Buti naman. *flips hair*"- Sofi
"Yeah right. *rolls eyes*"- Me
"Madami bang igop lord dun besh? *twinkling puppy dog eyes*"- Sofi
(A/N: igop - pogi)
Ang talandi talaga ng babaeng 'to. Dehins ko alam kung san ba siya nagmana.
Bago pa man ako makasagot, tinawag na kami for our orders.
"Creamy caramel large for Ms. Miki!"- Waiter.
(A/N: Di ko alam yung tawag dun sa tumatawag sa costumers para sa mga orders nila na coffee.)
"Ay! Panira ng moment si koya (kuya).. *pout*"- Sofi
Tumayo na si Miki para kunin yung order niya.
"A hot choco cappuccino for Ms. Sofi!"- Waiter.
Tumayo na din si Sofi. At nakabalik na din si Miki.
"And Caramel Frapuccino for Ms. Ody."- Waiter.
The Heck—
W-why?
Ba-bakit ko na naman narinig ang pangalang matagal ko nang kinalimutan? Ang pangalang matagal ko nang binaon mula sa nakaraan?
•—•—•—•—•—•—•—•—•—•—•
A/N: Waaaaahhhhh... Ano nga ba meron sa pangalang iyon?
Hey there readers~
I need your comments. Whether good or bad. Mianhaeyo for the lame update.
-- Dyosang Author Ü
BINABASA MO ANG
You Together with Me Since 11:11
Teen FictionPrologue: Sa love, hindi talaga pwede yung mahal mo siya, mahal ka niya, tapos masaya kayong dalawa. Minsan, kung kailan naman almost perfect na kayong dalawa tsaka naman papasok ang mga challenges, trials, problems! Haha. Pareparehas lang pala...
