Biraz zaman geçti
buzdağı hâlâ ayakta
ve kız
gene buz dağının karşısında
dimdik ayakta.
Anlamlandıramaz olmuştu artık kız
eski neşesi kalmamıştı
suçlusu ise buzdağı
Kız haykırarak
buz dağına şöyle diyordu;
"Üşüyorum artık, üşüyorum ve
anlamlandıramıyorum."
Tam bu esnada
şair belirdi buzdağının arkasında.
Döndü ve baktı kıza
Biliyordu şair
bu hikâyenin uzun olduğunu
Bir şey söylemedi kıza,
bıraktı onu
buzdağıyla başbaşa.
*
