Bir kız çocuğu,
kırda bayırda koşarken,
bir dağ gördü.
Bir dağ ki
buzdan örülmüş, taştan sert.
Arkasını dolandı kız, bir şair gördü.
Bir şair ki
şiirden örülmüş, taştan sert.
Kız anladı ki şairin kalemi keskin,
yolu uzun.
Sadece şunu söyledi şaire;
"Yolun açık olsun."
Şair de sadece şunu söyledi kıza;
"Sen dur daha, hikâye uzun."
Kız anlamadı 'hikaye uzun' ne demekti.
Şair güldü geçti.
Kız, şairin gülmesine anlam veremedi.
Şair döndü arkasını
"Selametle"
dedi.
Kız kaldı kırların ortasında,
bir buz dağıyla,
yalnız başına.
Buz dağı vardı kızın karşısında.
Ama üşümüyordu kız
buz dağının karşısında.
O küçücük titreyen ruhu
şimdi dev gibiydi buzun karşısında.
Seslendi buz dağına
"Selametle"
Ve gözden kayboldu kız
Buz dağıyla.
*
Bu benim ilk kitabım ve düşüncelerinizi merak ediyorum. Umarım benimle paylaşırsınız.
