Continuation
Ana's pov
Nang imulat ko ang aking mga mata. Nakita ko ang di pamilyar na silid...
Hindi ko na alam kung paano ako napadpad dito...
Basta ang alam ko.. ay nailuwal ang aking baby...
Nasan ang anak ko?? Nasaan ang aking pinakamamahal na anak...??
Babangon na sana ako mula sa aking pagkahiga ng biglang bumukas ang pinto...
Isang matandang babae ang bumungad sa aking harapan...
Matandang babae: oh hija... gising kana pla?
Huwag ka munang masyadong mag gagagalaw... dahil masma yan sa bagong panganak baka ikaw ay mabinat...
Ana: pasensya na po... ah nasan po-----
Matandang babae: kung hinahanap mo ay ang anak mo. Ay nandoon siya sa kabilang kwarto at mahimbing na natutulog...
Minabuti ko muna kasing ihiwalay siya upang hindi ka maabala sa pagpapahinga...
Ana: ganoon po ba. Maraming salamat po sa inyong tulong...
Matandang babae: naku hija. Walang anuman iyon. Siyanga pla ano bang pangalan mo?
Ana: ako po si ---- *naisip niyang di niya maaaring gamitin ang totoong pangalan niya*
Ah ako po si Alexis.....
Matandang babae: ah Alexis.. ako naman si Manang Elsa. Katiwala ako sa bahay na ito.
Ang may-ari ng bahay na ito ay si Jose...
Siya ang nakarinig sayo na sumisgaw. At kung maalala mo sya ang nagbuhat sayo dito..
Naku Alexis kung alam mo lang kung gaano kami natakot ng makita ka namin doon sa labas. Bsang basa ka at namumutla pa tapos manganganak kapa.. Dios ko.. di namin alam kung anong gagawin sayo ..
Ana: *napangiti siya*
Salamat po ng marami sa inyong tulong... tatanawin ko pong isang utang na loob ang ginawa niyo sa akin...
Manang elsa: naku wala iyon hija. Pero paano ka napunta dito sa amin???
Ana: sa totoo lang po bagong salta lang po ako dito.. ninakawan po ako tangay ang pera at mga gamit ko po...
Manang elsa: naku hija.. nakakaawa nmn ang kalagayan mo. Bakit naman kasi pumunta ka dito ng mag-isa at buntis pa....
Ana: *di siya makasagot at tumungo na lamang*
Manang Elsa: alam ko namang wla kang ibang matutuluyan kaya't di ko na itatanong pa.. mabuti pa't dumito ka muna...... hanggang sa makahanap ka ng matutuluyan...
Ana: ho...? Eh pero paano po si------
Manang Elsa: si Jose. Ako ng bahala dun hija. Huwag mo siyang problemahin.
Ana: naku maraming slamat po... hayaan niyo po. Pagtatrabahuhan ko po ang pagtira namin ng anak ko dito...
Manang elsa: naku huwag mo munang intindhin iyan sa ngayon. Ang intndhin mo ay kung paano mo ibabalik ang lakas mo. Sge naghanda ako ng pagkain para sayo. Kumain kana diyan...
Ana: maraming slamat po....
------------------------------------
Manang Elsa: jose... may ipapakiusap sana ako sayo...
*sbi nito habang naghahain ng pagkain ni Jose*
Jose Marie: ano po iyon??
Manang elsa: napagalaman kong walang matutuluyan si Alexis...
Jose marie: sino pong alexis?
Manang elsa: yung babaeng tinulungan nating manganak...
Si Alexis bagong salta lang siya dito sa atin...
Nung pagdating niya dito ninanakawan agad siya ng bag...
At pera kaya hindi siya makakahanap ng matutuluyan ngayon.....
Jose marie: so ang sinasabi niyo po ba ay papatutuluyun ninyo muna sya dito sa atin..
Manang elsa: oo sana.. naawa ako dun sa bata eh ..
Jose marie: *gusto niyang tumanggi dahil makikita niya lang sa babaeng yun si Jenny makikita niya lang ang sanggol na yun si Raph. Maalala na naman niya ang masasakit na pangyayari sa lanyang buhay. Ngunit sa kabila noon, ay naawa siya sa babaeng iyon. *
Oh sge po pumapayag na po ako...
Manang elsa: naku salamat hijo.
Mas maganda nga iyon at may kasama ka na dito sa bahay sa akin...
Alam mo hijo magaan na agad ang loob ko kay Alexis nung mkita ko pa lang siya.
Mabait siya at parang di makabasag pinggan... sa tingin ko magkakasundo kayo...
Jose marie: *di umimik*
Kumusta na kaya siya... ? Alexis... pla ang pangalan niya...
Halos buong araw na din syang tulog mula nang manganak siya...
Teka bakit ko ba siya iniisip..?
*sabi niya sa sarili*
----------------------------------
Ana's pov
Nandito ako ngayon.. sa kwarto kung nasaan naroon ang aking anak...
Napakaganda niya....
Kailangan ko nang kumilos.. kailangan kong buhayin ang anak ko....
Ng biglang pumasok si Jose Marie
Jose marie: narito ako upang dalhan ng gatas ang bata... dahil ang akala ko ay tulog kapa...
Ana: ah.. maraming salamat po. Maraming marami pong salamat sa tulong na ibinigay niyo po sa akin. Utang na loob ko po sa inyo ang aking buhay....
Jose marie: wla iyon.....
*matipd na sagot nito*
At umalis na ..... siya...
Jose marie's pov
Bakit ba naiilang ka sa kanya... as if naman she's the first woman you've ever since Jenny died...
I dated women few times... but it never worket out.. i never wanted to work it ouy
Because i know in my heart.... jenny is the only woman that i would ever love.
Sabi ni manang elsa masyado na daw akong lumalayo sa tao..
Puro nalang daw ako trabaho bahay trabaho
..
But she can't blame me...
Hindi sa ayaw kong humarap sa tao.. pero wala naman akong dahilan para humarap sa kanila.. wala...
but this woman she's different. She's suffering inside
By the way she speaks the way she moves... i can sense the fear......
I don't know but some part of me is curious about her. What makes her act like a beaten cat
But on the contrary i don't want her... i don't want to know her...
I don't want anywoman in my life....
Anyone but Jennny....
--------------------------------------------
AN: end of chapter 2 ayan.. pasensya na kung wala pang masyadong kilig...
Serious nga diba... hahahaha
VOTE AND COMMENT
thanks 108 reads hahahaha
