Matapos ang tagpong iyon sa balcony noong nakaraang gabi hindi na mawala sa isip ni Jose Marie ang estrangherang si Ana.
Yes she was a complete stranger.
A mysterious, naive, vulnerable, brave and of course beautiful woman.
I just can't believe that I'm having thoughts of this woman. To any woman to be exact. Hindi ko naisip na magkakaroon ako ng koneksyon sa kahit kaninong babae bukod kay Jenny.
Pero iba si Alexis. There's something in her that made me wanted to know her more. I can sense that we share the same grief the same suffering. I can feel that like me, she's crying inside too.
Paanong ang isang buntis na babae ay mapapadpad sa isang liblib na lugar ng hindi kasama ang kanyang kabiyak nito?
Pwera nalang kung......
"Sir Jose...." naputol ang pagiisip ni JM ng may lumapit sa kanya na isang matandang katiwala ng kanilang coconut plantation.
JM: Bakit Mang Pedro ano hong problema?
Mang Pedro: Eh kasi po walang tigil pa rin po ang pagkalat ng mga peste sa mga puno ng buko natin. Nababahala na po ang mga magsasaka at baka wala silang maayos na niyog na maani ngayong buwan.
*sabi ng katiwala ng buong pag-alala*
JM: Oh sge po Mang Pedro makakaalis na po kayo. Huwag po kayong mag-alala pupunta po ako dun para makita ang kalagayan ng niyogan natin.
Mang Pedro: Salamat po.
Nang makaalis ang katiwala niya ay di na mapakali si JM. Mahirap para sa kanya ang kalagayan ng mga negosyo niya. Naalala niya ang asawang si Jenny sa sitwasyong ganito. Siya ang laging nagpapagaan ng loob niya.
"Oh salubong na naman yang kilay mo. Hindi bagay sa'yo. Hindi kana pogi."
madalas niyang hinihilot ang ulo ko. At pinipisil ang kunot ko nang noo.
"Kaya mo yan. Kasama mo ako lagi Mahal." lagi niyang sabi sa'kin.
But now..
I'm alone...
"Sir JM...."
Pagkalingon ko ay si Alexis ang nakita ko.
Ana: Ahmmm pagpasensyahan niyo na po ako. Narinig ko ang mga napagusapan niyo kanina. At.....
JM: Go on... Huwag kang mahiya.
K: I am suggesting na pag-aralan niyo na muna yung makukuha niyong insekto sa Buko dun lang po kayo makakapagdesisyon kung ano ang dapat gawin.
JM: Looks like marami kang alam sa mga ganito Alexis.
*tumingin ito sa kanya*
Ana: Ah hindi naman po....
JM: Then would you mind coming with me... Sa niyogan pra tulungan ako?
*ngumiti ito sa kanya*
Ana: Ah eh----
*hindi ko alam ang isasagot ko nadidistract ako sa mga ngiti niya*
JM: Kung ayaw mo talaga it's ok.
Ana: Hindi po... Gusto ko po. Sasama na po ako sa inyo.
JM: Sige... After 30 minutes ok na ako. I'll wait for you.
Ana: Ah eh--- sige po.
*God Ana! Bakit kaba pumayag! Iniiwasan mo siya diba?*
Pagkalabas ni Ana sa opisina ng amo. Hindi niya mapigilan na batuk batukan ang sarili..
