After ng gabing iyon na nagkasakit si JM balik na naman ito sa "Supladong Amo Stage"
Hindi na niya ulit pinapansin si Alexis.
At hindi man lang nito nagawang magpasalamat dito.
Ana's pov
Ok back to normal na ulit.
Normal ba yung hindi niya na ko pinapansin.
Well lagi nmn siyang ganito.
Dapat sanay nako.
Why do I even bother to care. Eh katulong lang nmn ako dito.
hayss...
End Of Pov
Ana: Baby Ayesha...
*sabi niya habang hawak hawak ang anak niya*
Habang pinagmamasdan niya ang kanyang anak ay gumugunita na naman sa kanya ang mga pangyayaring naganap sa kanya.
<<<<<<<<<Flashback>>>>>>>>
Man: Buntis ka!!????
*kita sa mga mata nito ang galit at pagdududa*
Ana: Oo..
*ramdam ang takot sa boses nito*
Man: *tingin sa mga mata ni Ana*
Magkakaanak na tayo? Talaga?
*hawak sa mukha ni Ana*
Unti-unting napawi ang pagkatakot niya sa asawa ng biglang....
isang malakas na sampal ang tinanggap niya mula dito na naging dahilang ng pagdugo ng mga labi niya.
Man: At sa tingin mo ba maniniwala sa'yo. Anung palagay mo sa'kin tanga?! Huh?
sabi nito sabay hila ng buhok ni Ana.
Ana: ahh. Nasasaktan ako.
*iyak na sabi nito*
Man: Aminin mo sino ang ama nang lintek na batang iyan?!!!!
Ana: I am telling the truth.
Man: You can't fool me Ana.
At isang malakas na sampal na naman ang umalingawngaw sa buong kabahayan.
<<<<<<<<End of Flashback>>>>>>>
Ana: I love you anak. I will love you and I will care for you. I will never hurt you. Never kong ipaparanas sa'yo ang kalupitan na ginawa niya sa'kin.
*biglang tumulo ang luha niya*
*tok tok*
Ana: *pasok iyan*
Bumungad sa kanya ang gwapong mukha ni Jose Marie.
JM: Ahmmm sorry for interrupting.
Mamaya nalang----
Ana: Ah no. Ayos lang po.
*Dahan dahan niyang binaba ang natutulog niyang anak*
Pasensya na po. Gusto niyo po bang doon muna tayo sa labas.
JM: Ok sige.
Ana: Ano po bang maitutulong ko?
JM: I -- i just have to say thank you.
