Battle Of The Fames (COMPLETED WITH MAJOR EDITINGS)

Chapter 8: Overnight

HERA's POV

     "Sure, sure. Inform mo din si Four ah."

[Oo na, best. Wag kang masyadong excited dyan! Hahaha]

"Eh kase! Ang tagal na nating walang bonding tatlo eh."

[Oo na nga. Kaya nga pupunta kami mamaya.]

"Okay. Aasahan ko yan, ah. Bye na, maghahanda na'ko." Ibinaba ko na yung phone and I'm sooo happy right now. Sa wakas, magkakabonding na ulit kaming tatlo nina Danggerine at Four.

"Nang, mag oovernight po dito sina Four at Dang." Agad kong ipinaalam kay Nang Baby ang tungkol don. She's busy cooking lunch nang abutan ko sya sa kusina.

"Gano'n ba? Okay lang ba sa asawa mo?"

"Hayaan mo siya nang. Wala naman syang magagawa pag nandito na sila eh."

"Pero asawa mo pa rin siya, hija. Importante pa din na ipaalam mo sa kaniya."  She even gave me a tender smile na para bang pag hindi ko ginawa yung sinabi niya ay napaka laki ng magiging kasalanan ko.

I sighed. "Sige po. Magpapaalam po ako pag-uwi nya." Ngumiti si Nang Baby and I just pouted. Hindi ko talaga siya kayang suwayin. Maya-maya, dumating na din naman si peste na hindi ko alam kung saang lupalop ng mundo nagmula. Wala naman kaming pasok until tomorrow since nagreready ang school namin sa isang big event. Err. What ever.

"Hoy." I called him. He look up and wipe his sweat giving me a questioning look. Base on his appearance, mukang galing sya sa paglalaro ng basketball with his jersey uniform and a basketball beside him.

"Matutulog dito sina Four at Danggerine."

"So?"

See? Sana talaga hindi na'ko nagpaalam eh! "Wala. Sinabi ko lang naman dahil pinilit ako ni Nang Baby eh. Wala naman talaga akong balak ipaalam sayo dahil wala ka namang pake at wala rin akong pake sayo" Tinalikuran ko na ang peste at nasalubong ko pa si Nang Baby na parang nakita at narinig naman ang lahat ng nangyare. So maiintindihan nya naman siguro pag nagwalk out ako diba.

SEBASTIAN's POV

     Pssh. Ang ingay amputa.

"Hijo." I glanced at Nang Baby na kararating lang pagkaalis ni Hera.

"Po?"

"Nag away nanaman ba kayo?" Inilapag nya sa side table yung dala nyang mug of coffee and toasted bread.

"Pssh. Malay ko do'n, Nang." I removed my rubber shoes at ipinahinga ang paa ko.

"Alam mo na bang magpapalipas ng gabi dito ang mga kaibigan ni Hera?" She asked.

"Opo. Kasasabi nya lang kanina."

"Anong naging tugon mo?"
Napatahimik ako sa tanong ni manang at sa mga tingin nya. Taena, parang inuusig ako kahit di sya nagsasalita. Fine. Fine! My wrong. Tsk

"Eh Nang, kahit naman bawalan ko sya, gagawin nya pa din 'yung gusto nya eh. Bat nagpapaalam pa sya." I sounded like a kid na may ginawang kapilyuhan at ngayon ay nag-iisip ng magandang katwiran para di mapagalitan. Psssh.

"Sana mag-usap kayo." She just said and left. Nak ng. So in the end, eto ako ngayon,

"Hey!" Hera's busy chopping something in the kitchen nang tingnan nya 'ko ng masama na parang gusto niyang isaksak sa'kin yung kutsilyong hawak niya.

"About your overnight thingy with y—"

"Yes. You don't give a damn right?" She cut off my words.  See? Walang mangyayare dito eh.