letters to the dead: Dear Fred

2. Τζορτζ

Αγαπητέ Φρεντ.

Δεν θυμάμαι αν σου το είπα, αλλά τον τελευταίο μήνα ενώ χάσει δέκα κυλά.

Το ξέρω, το ξέρω στεναχωρώ την μαμά.

Συνήθως χτυπάει την πόρτα, μπαίνει στο δωμάτιο και με βλέπει κουλουριασμένο στο κρεβάτι σου.

Μετά θα πει «Τζορτζ, σου έφερα φαγητό» θα αφήσει το πιάτο στο κομοδίνο και θα συνεχίσει «αγάπη μου, και εμένα μου λυπεί αλλά θα ήθελε να ζήσεις την ζωή σου χωρίς αυτόν»

Αλλά εγώ συνεχίζω να κοιτάζω το άπειρο, ψυλαφιζοντας με τα δάχτυλα μου, το αγαπημενο σου παιχνίδι και απλώς αφήνομαι στην θύμηση όλων αυτών που καταφέραμε και που θα καταφέραμε αν...

Αν...

Αν το εμείς, δεν γινόταν εγώ..

Μετά το βράδυ, η μαμά θα έρθει να βρει το φαγητό ακριβώς έτσι όπως το άφησε.

Δεν καταλαβαίνω πως περνάνε οι ώρες.

Περνάνε τόσο γρήγορα αλλά μερικές φορές, τόσο βασανιστικά αργα.

Δεν μπορώ άλλο έτσι.

Νοιωθω ένα μεγάλο κενό.

Έπρεπε να σε σώσω. Όλα έγιναν για να καταλάβω πως ήσουν το σπίτι μου, μα τώρα...δεν ξέρω.. Απλά νοιώθω τόσο χαμένος..

Κάποιος χτυπάει την πόρτα.

Θα πω στην μαμά για τα γράμματα σε λίγες μέρες.

Ήδη νοιώθω πιο κοντά σου.

Γεια για τώρα Φρεντυ

Μου λείπεις!