letters to the dead: Dear Fred

4.Μολλι

Αγαπητέ Φρεντ

Πφβ, δεν το πιστεύω πως το κάνω αυτό αλλά... Είδα τον Τζορτζ να γράφει κάτι και αμέσως κατάλαβα πως άκουσε την συμβουλή μου.

Χαίρομαι για εκείνον και ελπίζω να μην του γίνει εθισμός.

Όσο για εμένα , δεν ξέρω τι κάνω.

Υποτίθεται πως πρέπει να μείνω δυνατή αλλά δεν μπορώ.

Λειπεις, σε ' όλους μας..

Δεν βγάζει κανένα νόημα όλο αυτό...

*μετα από 2 ώρες *

Γεια σου Φρεντ... Ξανά..

Ναι... Δεν ξέρω τι πρέπει να γράψω. Θέλω να σου πω τόσα πολλά άλλα όταν έρχεται η ώρα απλώς... Χάνομαι.

Βλέπω πως όλο αυτό κάνω καλό στον Τζορτζ. Μερικές φορές όταν, τον βλέπω να κάθεται στο κρεβάτι σου, πιστεύω πως γύρισες και η καρδιά μου πηγαίνει σαν τρελή από χαρά! Σαν τα σκυλάκια που πάνε την ώρα τους πέρα δώθε όταν χαίρονται! Ναι, ναι τόσο πολύ!!

Αλλά όταν ανοίγω τελείως την πόρτα,και βλέπω πως δεν υπάρχει άλλος στο κρεβάτι του Τζορτζ, νοιώθω πως κάποιος πήρε τι σφυρί και με χτύπησε στο στήθος, τόσο δυνατά που η ίδια μου η καρδιά σταμάτησε.

Χτες ο Τζορτζ είχε εφιάλτη.

Πιστεύω πως σου έγραψε γι'αυτο.
Δεν θέλησε να μου πει τι είδε, και το σεβάστικα.

Πάντως φώναξε το όνομα σου.

Σήμερα ο Τζορτζ έφαγε το πρωινό που του έφερα.

Σε ευχαριστώ Φρέντυ.

Μου λειπείς
~ η μαμά

Σημείωμα : ξέρω πως είμαι μια αγελάδα στο γράψιμο και μόλις κατάλαβα πως δεν ήταν καθοοολου καλή ιδέα να ξεκινήσω κάτι τέτοιο.