Αγαπητέ Φρεντ.
Ναι, το ξέρω, έχουν περάσει δύο εβδομάδες από τα γενέθλια μας.
Σου υποσχέθηκα να ανοίξω τον καθρέφτη.
Η αλήθεια είναι πως εκείνο το βράδυ, μετά την γιορτή, δεν μπορούσα να το κάνω.
Δεν άντεχα.
είπα πως θα το έκανα την επόμενη μέρα, αλλά και πάλι το ίδιο. Και την επόμενη και την μεθεπόμενη, και την μεθεπομενη.
Ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσω.
Η μαμά λέει πως τα μαλλιά μου είναι χάλια, και έπειτα παίρνει την βούρτσα και μου τα χτενίζει.
Σήμερα όμως τον άνοιξα.
Σηκώθηκα όρθιος και πλησίασα. Τον άρπαξα στα χέρια μου• ήταν κάπως βαρύς αν σκεφτείς το μέγεθος του μέσου καθρέφτη.
Έβγαλα το περιτύλιγμα με κλειστά τα μάτια και μετα...
Λοιπόν,
Άνοιξα το ένα βλέφαρο,και μετά το άλλο. Και με κοίταξα.
Η μαμά είχε δίκαιο.
Τα μαλλιά μου είναι όντως απαίσια.
Αλλά Φρεντυ, μοιάζουμε τόσο πολύ...
Χαμογέλασα από νοσταλγία όταν με είδα και ναι, για ένα δευτερόλεπτο πίστευα πως ήμουν εσύ.
Ακούμπησα το γυαλί
«μου λείπεις Φρεντυ»
Ναι Φρέντυ. Μου λείπεις πολύ.
~Τζορτζ.
ESTÁS LEYENDO
letters to the dead: Dear Fred
Fanficαγαπητέ θειε Φρεντ, σημερα ο μπαμπάς άφησε την τελευταία του πνοή. Μου έπιασε το χέρι και καθως εκλεινε τα ματια του ψυθηρισε «ερχομαι Φρεντυ'» πες του οτι τον αγαπαω και δεν θα τον ξεχασω. χαιρομαι που ειστε ξανα μαζι. με αγαπη ο ανιψιος σου ~Φρεντ
