-Bakarsın tarih yeni baştan kurgulanırken,örneğin sen ve ben bir savaşın ortasında bir harabe binanın gölgesinde mahsur kalmışken, tüm dünya silah seslerinden bomba yankılarından inliyorken..
Gök kurşun grisi renginde ve mahşeri bir düşman kalabalığı mahsur kaldıgımız binanın önünden geçiyorken..
Ölüme ancak nekadar yakın olabiliyorsa işte okadar yakınken..
Söyle, o an ne söyleyebilirsin yanında ki bana yahut başkasına ?
- sigara içelim mi ?
-bende ateş yok, şu çakmağı
çıkarsana.
-çakmak dolabın altında alırdım fakat çıkardığı ses bütün gözleri üstümüze çevirir.
-O halde ben bi koşu gideyim, şu yanan tankın alevinden hemen yakayım.
-gitme....keşke hiç konusunu açmasaydım bu sigaranın şimdi nasıl katlanırım binlerce kurşunun önüne atılmanı..
-Olsun.. Ben binlerce kurşuna ragmen giderim o tankın yanına, yakarım alevden sigaramı, sonra göğsüme saplanmış binlerce kurşun deliğinden kan sızıyorken, sana son bir bakış atıp yere yığıldığımda, düşman arkasını dönmüş yoluna devam ediyor olur çoktan.
İşte o vakit görünmeden gelip, dudağımda halen yanan kan sıçramış sigaradan sende yakarsın sigaranı....
-sen olmasan yanan sigaranın ne anlamı kalır ki ozaman. Bir ateşle başlamadı mı bu macera...
Acaba bu küçücük ateşten yaksam mı ikimizide.Belki ozaman yanlız kalmam bu boş ölü şehirde. Belki ozaman buluşturur bu küçücük alev ikimizide bir yerlerde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR AVUÇ AŞK
ContoGözleri siyahtı. Fakat siyahın en güzel tonu, bana siyahı sevdiren tek şey oydu. Baktığımda beni hayalerimin de ötesine götürüyordu.
