The Comeback

Chapter Twenty

CHAPTER TWENTY

- Play your playlist here -

"The journey of a thousand miles begins with a single step"

-Lao Tzu
< - - - >
Loraine's POV

After knowing na wala na ang mga tumatayong magulang ni Gian ay bigla akong lalong nanghina.

Para sa kanilang lahat wala na si Gian pero para sakin nandito parin sya

"Still Mourning about him?" Napatingin nalang ako kay Kuya na nasa pintuan na pala ng kwarto ko

"Ayaw kong maniwala na wala na sya . . Syempre masakit isipin na wala na sya" pagtulo ng luha sa mga mata ko ng ibaling ko pabalik ang mata ko sa litrato namin ni Gian

"Alam mo napakadali naman kasing tanggapin na wala na sya eh, ikaw lang talaga ang ayaw"

"Para sa inyo kaya nyo, pero ako hindi"

Biglang lumapit sakin si Kuya and tap my back. I thought he was going to comfort me and tell me na naiintindihan nya ko pero mali pala ako

"Look Loraine, instead of Mourning about a person who used to be there for you? Think about a person who is here waiting for you?"

Biglang tumigil ang pag-iyak ko dahil sa sinabi ni Kuya kaya agad akong napatingin sa bintana kung saan nakatingin ang kapatid ko, and I saw Trevor sitting in the bench of the garden

"You mean Trevor?" Pagtatanong ko kay Kuya. At tumango lang sya sakin

"Kahit hindi nyo sabihin saking dalawa nararamdaman ko na umiiwas kayo sa isa't-isa"

Bigla nalang akong iniwan ni Kuya na naktingi sa labas ng bintana kung nasaan si Trevor.

I do feel guilty about telling him those words. At simula nun hindi ko na sya kinausap pa. Lagi naming iniiwasan ang isa't-isa

"Siguro naman okay lang na ibaling ko ma ung atensyon ko sa iba diba?"

Bigla nanamang tumulo ang luha ko habang kausap ang litrato naming dalawa ni Gian

"Pero hindi naman kita kakalimutan, ikaw parin ang unang lalaki na minahal ko"

Kinuha ko ang litrato at hinalikan ko ito. Binuksan ko ang drawer ko at pansamantalagang itinago ang litrato.

Umayos ako ng pagkakatayo at sinuklay ang buhok ko, at saka lumakad papunta kay Trevorsa garden
< - - - >
Trevor's POV

It has been weeks simula nung hindi kami nagpapansinan at ito nalang lagi ang agenda ko tuwing umaga para hindi sya makasabay sa paglabas sa kwarto dahil magkatapat lang kami.

Nandito ako ngayon sa garden. Pinagmamasdan ang mga makukulay na bulaklak na nadito ng biglang makita ko si Loraine na nakatingin narin pala sakin

What is she doing here?

Iniiwas ko ang tingin ko sa kaniya at tumayo sa kinauupuan ko. Akmang aalis na sana ako ng bigla syang lumapit sakin

"Trevor saglit lang"

Hindi parin ako nakatingin sa kaniya dahil hindi ko alam kung ano ang ipapakita ko sa kaniya na emosyon kaya hinayaan ko nalang muna na sya ang magsalita