Yalnızızdır çoğu zaman. Etrafımızdaki kalabalık insan topluluğu yanıltır bizleri. Yalnız olmadığımıza inandırırız kendimizi. Her ne kadar bu düşünceye inandırsak da kendimizi , yalnızızdır.
İyidir aslında yalnız kalmak. İnsanın tek başına kalması. Her zaman değil tabi ki de . Dertleşebileceğin tek şey , tek sahip olduğun şey karanlık odanın soğuk ve sessiz duvarları olunca değişiyor her şey . O an can yakıcı bir hale geliyor tüm yalnızlığın. İliklerinize kadar hissediyorsunuz yalnızlığı , çaresizliği ve kimsesizliği . Yalnızlık üşütüyor ama ısıtacak kimse yok, ne acı. İyi yanları da yok değil yalnızlığın . Öncelikle yapmacık insanlar yok etrafınızda. Sahte gülüşler, yalandan sevgiler yok. Zaten o sevgiler gerçek olsa yalnız kalmazdınız değil mi ? insanın kendi kendine kalması çok da kötü bir şey değil bana soracak olursanız. Acılarınız artıyor yalnızca. Dertlerinizi duvara anlatınca size geri dönüp daha büyük sorun haline geliyorlar hepsi bu . Yalnız insanların kaybedecekleri hiç bir şeyleri yoktur. Kaybettikleri için yalnızdırlar zaten. Belki de bu yüzden yalnızız bizler . Paylaşacak veyahut kaybedecek hiç bir şeyimiz olmadığı için . Etrafımızda dolaşan o saçma sapan insan topluluğunu boşverin en iyisi. Ya evcil hayvan edinin kendinize ya da odanızdaki soğuk sert sessiz dört duvarla yetinin . Yalnız kalın , sadece yalnız kalın
Dediğim gibi iyidir yalnızlık. Ne zaman ne yapmanız gerektiğini bilin yeter. Takın kulaklığınızı ve gerçekleşmeyeceğini bildiğiniz saçma sapan hayalleri kurun. Emin olun onlar bile çevrenizdeki gereksiz insanlar kadar yakmazlar canınızı.
