I LOVE YOU, I HATE YOU

Chapter 6: SHITmates!

KINABUKASAN         

  
         

Is that a dream?? Is that real or not? Ugh!! What the hell am I thinking! Such a wasted time!

"oh? Why your so early darling!"tanong ni mommy. Na nakangisi.

"Ahh nothing..." habang tinitignan yung oras.

"come! Lets take a breakfast!"sabi niya, sumunod naman ako.

"okay mom ..." habang pababa sa hagdan alangan naman lumipad ako? Tss... nahawa ata ako sa pagkapilosopo ng lalaking yun! Ugh!! Would you please stop thinking that guy alexa!!

"what's that mean ?" Tinuro pa ko. Hindi ako poop mom para ituro mo.

"mean what?" Ito talagang si mommy kung ano ano nalang nakikita sakin.. siguro every second binabantayan niya galaw ko =___=||

"your smile?" Huh? Smile? Ako? Nakangiti? Bakit di ko alam yun?

"huh? I'm not smiling mom !" Then I think last night ! Oo nga pala hindi maalis sa isip ko yun! shit!! Shut up!!

----------

CAMPUS

Grabe!! Ang sakit ng tiyan ko !! Ano ba naman to!! Minamalas nga naman oh! Sheeet... papunta na kong room A sa 6th floor!! What the fudge!! Ugh! F*ck up! Nasa 2nd pako halos mamatay naku sa sakit!!

"Are you allright? Lex"lumingon ako.

"What are doing here!"pagsusungit ko.

"You dont need to force your self na pumasok sa ganyang kalagayan.. let me help you..."pagalala niyang sabi, at aastang tutulongan na niya ako.

"Get off!! Diba! I said dont even try to tou--"hindi ko alam natumba nalang ako bigla.

Nagising ako sa isang kwarto. Patingin tingin ako at naramdaman ko na nasa gilid si john natutulog habang inunan ang kamay ko. Tss... di mo ko madadaan jan!

"Owh... your awake.. hows your feeling?"sabi niya na nakangiti. Hindi ako makapagsalita. Halos pagtataka ang nakapinta sa mukha ko. Isa. Naman pa to sa drama niya?

"Why your still here!"kunot noo kong sabi. Ngumiti lang siya.

"Why I leave you?"tss...BIG WORD!

"Tss...Big word!"I rolled my eyes. Tss... leave? Eh ikaw nga unang nang iwan shit!!

"Look.. lex I'm sorry..."nakaramdam ako ng awa sa kanya, dahil mukhang seryoso talaga siya.

"Hindi na maibabalik ng sorry ang nakaraan"bumangon naku.. kinaya ko naman.

"Lex...I'm very sorry..."nakatalikod lang ako pero ramdan ko ang yakap niyang nagsisisi.. shit!! Wag ngayon! Ayoko!!

"Get off!!"pagpupumiglas ko sa kanyang yakap pero malakas siya.

"Ano dapat kong gawin para mapatawad mo ko...lex..."mas lalo pa niyang hinigpitan ang yakap.

"S-stay away from me mapapatawad kita non..."mapait kong sabi.

"Pero bakit?"tanong niya.

"You heard me! And you cant question my decissions! Thats final. And from now on! Dont tried to talk to against me"lumuwag ang pagyakap niya. At agad akong naglakad palabas, dahil ayakong makita niya na nasasaktan ako...

Oo!! Inaamin ko sa sarili ko na nasasaktan parin ako!! Siya lang yung minahal ko buong buhay ko at pinagkatiwalaan Pero bakit! Bakit siya mismo ang sumira non! Ugh!! Nostalgia!! Shit!! Pumunta akong cr.