Içimde öyle bir umutsuzluk var ki
Biliyorum o yatağa girdiğimde kollarımı yalnızlığa dolayacağım
Yeni doğan günden bir talebim yok
Daha önce ne diye yaşamışım bilmem
Bundan sonra yaşamaya hevesim yok
Kaybetmek için ellerim bomboş
Kalp kırıklarıyla dolu tüm zemin
Duvarlar vazgeçilmiş düşler
Çatı ise boğazımda düğümlenen sözler
Pencere yok küçük hapishanemde
Aldığım nefes kadar veriyor muyum
Ya da aldığım nefesler yetiyor mu
Kimin hakkından çalıyorum
Hakkımdan kimler çalıyor
Niye susuyorum
Kimler susturuyor
Susturanlar neden korkuyor
Korkuyor muyum ben
Bilmiyorum
Ve öyle bir umutsuzluk ki
Artık bilsem de
Bilmiyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Soğuk Soluklar
PuisiŞiir yazarken ağlamak gerekir sevgilim Bir de seni düşünürken Seni düşünüp şiir yazarken son nefes olsun sevgilim Ölümüm, sebebi senken
