Γλυκό Δηλητήριο

Κεφάλαιο 1

Μπορεί η μέρα μου να γίνει χειρότερη? Ρώτησα τον εαυτό μου καθώς προχωρούσα στον διάδρομο προς την τάξη μου για την πρώτη ώρα. Ναι, πρώτη ώρα, η μέρα μου μόλις άρχισε και είναι κιόλας μια καταστροφή. Πρώτα, το ξυπνητήρι μου αποφάσισε να κάνει διακοπές οπόταν άργησα να ξυπνήσω. Έπρεπε να βιαστώ, έκανα ένα πολύ γρήγορο ντους, ντύθηκα, χτενίστηκα και όλα αυτά τα καθημερινά που απολαμβάνουμε να κάνουμε το πρωί. Πραγματικά δεν έχω ιδέα αν τα ρούχα μου ταιριάζουν, όχι πως με νοιάζει και πολύ ή πως θα με δείχνουν όλοι. Οι άνθρωποι γνωρίζουν πως δεν πρέπει να με προκαλούν, δεν είμαι κακιά ή drama queen, απλά δεν με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα.

Δεν είχα παρατηρήσει ποτέ πόσο μακρύς είναι αυτός ο διάδρομος, στάσου δεν είναι απο εδώ η τάξη των αγγλικών μου. Που είμαι? Αυτό συμβαίνει όταν σκέφτομαι, τώρα χάθηκα. Καθώς προσπαθούσα να προσανατολιστώ για να πάω στην τάξη μου, στην οποία άργησα ήδη μισή ώρα, άκουσα φωνές. Προσπάθησα να μείνω κρυμμένη αφού δεν θέλω να νομίσει κάποιος καθηγητής πως έμεινα επίτηδες έξω απο την τάξη, δεν το χρειάζομαι και αυτό τώρα. Ξαφνικά άκουσα βροντερά γέλια και κατσούφιασα. Μπορώ να αναγνωρίσω παντού αυτά τα γέλια, ποιός δεν θα τα αναγνώριζε άλλωστε? Οι Έξι και Δηλητηριώδεις, η ομάδα των κακών / καυτών αγοριών του σχολείου.

Αμέσως άρχισα να βαδίζω πιο γρήγορα για να μπω στην τάξη, ο διάδρομος είναι άδειος και σίγουρα θα με δουν αν κινούμαι αργά. Δεν μπορεί να μου συμβεί και αυτό, όχι γιατί τους φοβάμαι ή ότι μπορούν να με τρομάξουν. Τυγχαίνει να γνωρίζω ένα μικρό βρώμικο μυστικό τους. Αυτό το μυστικό είναι ένας απο τους λόγους που τους μισώ και δεύτερον γιατί νομίζουν πως κάποιοι είναι. Μέχρι τώρα κατάφερα να μην τους τραβήξω την προσοχή. Δεν ξέρω γιατί όλα τα κορίτσια είναι τόσο κολακευμένες απο αυτούς. Τι το τόσο σπουδαίο έχουν? Απλά είναι όμορφοι αλλά είμαι σίγουρη πως κάτω απο την εξωτερική τους ομορφιά έιναι ποταπά ανθρωπάκια. Ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου που δεν πρόσεξα ότι έδωσα πάνω σε τοίχο, πραγματικά πρέπει να αρχίσω να δίνω σημασία όταν περπατώ.

"Άουτς" αναφώνησα σίγουρη πως ήμουν μόνη μου.

"Είσαι καλά?" ρώτησε κάποιος. Φαίνεται πως δεν χτύπησα πάνω σε τοίχο, κοίταξα πάνω για να απολογηθώ σε αυτόν που έπεσα πάνω του. Μπορεί να μην νοιάζομαι για τους άλλους αλλά έχω τρόπους, μέχρι που είδα πάνω σε ποιόν έπεσα. Όταν κοίταξα αυτά τα όμορφα κρύα καταγάλανα μάτια οι τρόποι μου έκαναν φτερά.