Caged

Nieuw Celgenoot

Pov Andrew

Bont en blauw loop ik de cel weer in en ga zitten op mijn bed. Je kan hier nooit naar buiten gaan zonder dat je in elkaar getrapt word. Het maakt niet uit wat je doet, ze zoeken ALTIJD iets zodat ze een reden hebben om kwaad op je te zijn. Ik heb het over de andere gevangenen.. het voordeel is wel dat als je het gevecht wint, dat ze dan voortaan beter nadenken voordat ze je weer eens uitkiezen. En dat was bij mij het geval. Ik had gister zo'n gevecht gezien en diegene die heel overbleef deed alsof ze de Nobelprijs had gewonnen ofzo.. hoe kan je daarmee nou blij zijn? Ik veeg het bloed van mijn wang af en kijk naar mijn hand die nu onder het bloed zit. Het is eigenlijk best wel cool.. gewonnen van iemand die dacht sterker te zijn.. met trots en vol met moed ga ik rechtop zitten. Maar die moed duurde heel eventjes want wanneer er op de deur word geklopt, schrik ik mij kapot. De deur gaat open en een politie agent leid een meisje in de cel. Haar handboeien worden los gemaakt en de agent doet de deur dicht. 'Uitleg krijgen jullie later wel.' Zegt hij voordat hij wegloopt. Het meisje leunt tegen de muur en begint te kloten met haar armbandje. Ze is zeker zenuwachtig.. of bang voor mij.. Ik staar haar 5 minuten in stilte aan en dan kijkt ze naar mij alsof ze het nu pas door heeft. Daarna kijkt ze weer terug naar haar armband en ik zie dat ze diep adem haalt. Opgegeven moment begint ze met haar vingers de lijnen te volgen op de muur alsof daar iets zit. Ik hou op met de klootzak uit te hangen en begin met mijn eigen zaken. Nou.. eigen zaken.. er is hier niks te doen.. meestal staar ik naar de muur maar dat maakt de situatie nog ongemakkelijker dan het als is. Zonder dat ik het door heb ben ik met mijn schoenen aan het spelen. Ik voel ogen in mijn schouder branden en kijk opzij. Snel kijkt het meisje opzij en dan weer naar haar armbandje. Meest.. ongemakkelijkste.. situatie.. dat ik ooit.. heb.. gehad.. Ik zie er ook best intimiderend uit dus misschien is ze daarom zo zenuwachtig.. Ze lijkt ook zo jong en onschuldig. Wat heeft zij gedaan om hier te komen? Ik moet echt een gesprek starten want het duurt nog 2 uur tot de agent eten komt brengen en dan pas de stilte breekt. "Hey.." begin ik. 'Hey..' zegt ze heel zacht terug. "Ik ben echt niet zo eng als het lijkt hoor." Zeg ik. Ze geeft een klein glimlachje en gaat na een paar seconden weer aan haar armbandje zitten. "Ik ben Andrew." 'Ik ben..' Ik kon haar naam niet goed verstaan.. ze praat zo zacht.. "Wat zei je?" 'Ik ben Jady.' "Nou welkom in de cel Jady." 'Dankje.' En toen begon de stilte weer.. "Je mag heus wel zitten hoor." En ik wijs naar het bed tegenover me. Als ze gaat zitten dan zie ik dat ze het niet door heeft dat ze naar mijn schoenen staart. "Ik heb mooie schoenen he?" Zeg ik uiteindelijk. Ze begint ongemakkelijk te lachen en probeert te krassen in de muur met haar nagel. Ja.. dit word een laaange dag.. Ze ademt zo diep.. Waarom is ze zo bang voor mij? Misschien breekt de stilte na een tijdje.. Ooit..

Pov Jady

Ik durf ook gewoon niks te zeggen.. Ik probeer het wel maar ik niet wat ik moet zeggen of moet doen.. Ik ben zo bang dat hij het zat van mij word als ik zo door ga.. Hij lijkt hetzelfde als voor het ongeval. Zou hij dan toch niet zo moordlustig zijn als de politie zegt? 'Jij hebt zeker gehoord wat ik gedaan heb of niet?' Zegt Andrew terwijl hij mij serieus aanstaart. Ik weet niet wat ik moet antwoorden.. als ik ja zeg dan haat hij mij waarschijnlijk of denkt dat ik niks met hem te maken wil krijgen maar als ik nee zeg en hij komt erachter.. dan haat hij mij alsnog! Shit.. ik moet snel een keuze maken..

Deze is voor jullie! Moet Jady de waarheid zeggen of zeggen dat ze hem niet kent?? Ben benieuwd.. :)