Caged

Jij Bent Echt Gek In Je Hoofd..

Pov Jady

Ik zucht diep "Ja, ik heb het gehoord."
Ik durf Andrew bijna niet aan te kijken maar ik doe het toch. Hij ziet er kwaad uit.. 'Dus daarom ben je zeker zo bang.. Je bent zeker weer zo'n persoon die alles gelooft wat er gezegd word. Zal ik je is wat zeggen?' Andy begint harder te praten. 'Mijn vorige celmaat heb ik ook al eruit getrapt dus dat kan ik ook zo bij jou doen!'

Pov Andrew

Zelf schrik ik ervan dat ik tekeer ga want wanneer ik ophou zie ik dat Jady helemaal in elkaar gedoken zit. 'Andrew ik geloof ze niet..' zegt ze zacht. "Dat hoef je niet te zeggen omdat ik zo tekeer ging." 'Nee ik meen het.' fijn, nu weet ik niet of ze de waarheid spreekt.. Goed gedaan Andrew.. Een agent komt binnen en neemt ons beide mee naar een kamer. 'De reden dat jullie bij elkaar in de cel zitten..' begint de directeur 'Is omdat Jady zich vrijwillig heeft opgegeven om net als jou in de cel te zitten zodat je straf word verminderd Andy.' "Wat?!" Ik kijk naar Jady die meteen maar haar schoenen kijkt. "Wtf Jady!" Ik blijf roepen naar Jady waarom ze dit doet terwijl ik meegenomen word door een paar agenten.. terug naar de cel.

Jady

Oke dus hij was niet zo heel erg vrolijk.. woops!
'Jady, er zijn een paar dingen die je moet weten over Andrew..' ik draai me om naar de directeur 'Het maakt niet uit wat je doet, Andrew blijft gevoelloos.. hij heeft zelfs zijn eigen vrienden vermoord..' Ik schrik bij dat laatste. Ik heb gehoord over de overval maar niet over zijn vrienden.. 'En je hebt zelfs 1 van zijn harteloze acties meegemaakt! Hij schreeuwde tegen je of niet?' Ik knik 'Heeft hij zijn excuses aangeboden?' Ik schud mijn hoofd. Ik weet zeker dat hij dezelfde persoon blijft als toen hij een zanger was. Ik word terug gebracht naar de cel door 2 agenten die zo te merken als een SCHOORSTEEN roken.. niet echt bepaald geweldig als je daarmee door 2 gangen moet lopen van 17 meter..

Pov Andrew

'Er is iets dat je moet weten over Jady..' zegt de agent tegen mij. 'Ze is hoogstwaarschijnlijk zwaar gestoord. We hebben haar dossiers doorgekeken en dat kan het bewijzen. Ik knik, misschien was ze daarom de hele tijd tegen de muren aan het krassen. 'Ow en Andrew? Ze heeft aangegeven dat je weer eens zo hard als steen bent geweest.. Horen we dat nog een keer, dan krijg je problemen.' De agenten gaan weg en Jady komt binnen. Ineens zit ze weer in een hoekje tegen de muren te krassen. Heeft ze echt gezegd dat ik zo hard al steen ben geweest? Wtf! Eerst beland ze vrijwillig in de cel en dan gaat ze zulke dingen over mij zeggen? Wat bezield haar? Wat moet ze van me? "Waarom ben je hier?" Jady draait zich om naar mij. 'Hoe bedoel je?' "Waarom heb je je vrijwillig opgegeven?" Jady begint keihard te lachen.. wtf?

Pov Jady

Ik kan het niet helpen, als ik super nerveus ben dan ga ik random lachen! 'Wtf man, jij bent echt gek in je hoofd!' Roept Andrew naar mij. Ik kijk verschrikt naar hem. Denkt hij ookal zo?.. "Denk jij dat ook al?" 'Ik denk het niet, het IS zo!'

Pov Andy
"Welke gek gaat nou zich vrijwillig opgeven? Wat is er mis met jou? En wat heb je allemaal gezegd tegen die idioten? Ik ben zeker voor jou ook een monster of niet?" Ondertussen sla ik uit woede een paar keer tegen de celdeuren aan. Op dit moment ligt het niet alleen maar aan haar dat ik kwaad ben, maar ook omdat ik hier ben. "Niet?! Wel?! BEN JE GEK IN JE HOOFD? ANTWOORD!!" 'IK BEN NIET GEK IN MIJN HOOFD, DAT DENKEN ZE! IK HEB NIKS GEZEGD TEGEN DE AGENTEN VAN DAT JE ZO HARD ALS STEEN BENT! BEN JE DOM OFZO? JE ZOU HET TOCH ANDERS HOREN OF NIET? EN SCHREEUW NIET TEGEN MIJ WANT DAAR KAN IK NIET TEGEN!Schreeuwt Jady terug en stort daarna in. ... Op zulke momenten heb ik geen idee wat ik moet doen.. Ik ben wel geschrokken.. Ik had niet verwacht dat ze zou instorten. Ik staar een paar minuten verschrikt naar Jady die ondertussentijd met terug met haar gezicht naar de muur is gericht. Ik zie dat zij probeert te verbergen wat zij voelt maar haar schokkende schouders en haar diepe ademhaling verraden haar gevoelens. Ik loop naar haar toe en leg een hand op heer schouder. "Sorry, het ligt niet aan jou, het is de frustratie die ik heb van deze gevangenis.. Die had ik niet op jou moeten afreageren. Sorry.." 'Maakt niet uit, ik moet ook normaal doen.' Zegt Jady terug. Zonder dat ik het door heb, geef ik haar een knuffel. Ik weet niet hoe het met haar zit maar het voelt vertrouwd..