You and I (Completed)

How would it end? Heartfelt conclusion or Happy Ending? <3

Author's POV--

I do believe in the saying that:

Life is indeed difficult, partly because of the real difficulties we must overcome in order to survive, and partly because of our own innate desire to always do better, to overcome new challenges, to self-actualize. Happiness is experienced largely in striving towards a goal, not in having attained things, because our nature is always to want to go on to the next endeavor.

Totoo po iyan... Totoong mahirap ang buhay, lalo na sa panahon ngayon. In today's generation, we must work hard in order to live wealthy and for us to survive every undertakings or struggles that we encounter. And the truth is we should really LIVE LIFE TO THE FULLEST....! :) #yeah!

Minsan sa buhay nararanasan nating masaktan at nararanasan rin nating magparaya para sa ikasasaya ng ating mga minamahal. We are willing to sacriface anything or everything just to show them that you care and that you love them so much... <3

etong chapter na ito.... ay hinabaan ko para malaman niyo ang magaganap sa huli...

WHO WILL BE MITCH'S CHOICE?

WILL IT BE......

TRISTAN

OR...

WILL IT BE....

KAHLIL?

ABANGAN... :)

____________________________________________________________________________________

Mitch's POV---

Tapos na ang huling klase namin at papunta na ako ngayon sa ******* place, kung saan kami magkikita ni Kahlil...

Makaupo nga muna dito sa bench habang wala pa siya... hmm... Monthsary na namin, sana naalala niya... I Really love him a lot. Since iniwan ako ni Tristan dahil sa ibang baabe, si Kahlil na ang laging umaalalay sa akin, sya na rin ang nagbibigay ng mga payo na dapat kong gawin..

"Mitch?" nagulat ako ng marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. Habang inaaninag ko kung sino nga iyon, tama nga ang hinala ko, si Tristan iyon.

"Bakit ka nandito?" pormal kong tanong sa kanya, gusto nang tumulo ng luha ko pero pinipigilan ko dahil ayokong makita niya akong nasasaktan pa rin.

"Mitch, can i talk to you?" maayos na tanong niya sa akin.

"oh sure, but please pakibilisan dahil magkikita pa kami ni Kahlil." pataray kong sagot pero sa totoo lang naiiyak ako pag kaharap ko siya..

""Mitch, First of all, i would like to say sorry for being harsh sa break up naten. Sa totoo lang, si gayle ay kamag-anak ko pala at alam ko na iyon bago pa ako nakipagbreak sayo." hindi ko alam kung umiiyak ba sya o sadyang malungkot sya.

"Mitch, Minahal kita ng totoo, at hanggang ngayon ikaw pa rin, kung alam mo lang ang tunay na dahilan kung bakit ako nakipag hiwalay sayo, siguro mapapatawad mo ako." nakita kong yumuko sya at natulala ako sa sinabi niya. ano kaya ang dahilan na iyon??

"Ano ba kasi ang dahilan mo Tristan?" hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko dahil nakita ko sa mukha niya ang panlulumo.

"K-kasi Mitch..." nauutal pa na sabi niya sa akin

"ano?" 

"k-kasi..." nauutal parin siya..

"ano ba kasi iyon Tristan?" hindi ko na napigilang hindi sumigaw.

"k-kasi... I have a severe heart disease Mitch. And i dont want to hurt you pag nawala ako, ayokong nakikita kang umiiyak lalo na kung ako pa ang dahilan. Ayoko kasi ng ganun.. At aamin na ako sayo.." sabi niya sa akin habang nakayuko siya at umiiyak..