Copyright © 2013 by Erick Blues
This story is a work of fiction. Names, places, events, and happenings here are just product of the author's mind. Any resemblance to a person, living or dead, place, and event is purely coincidental.
No part of this book may be used or reproduced in any manner whatsoever without the author's permission.
• • • •
Prologue
"Ahh! We love your stories Alex!" sigaw ng mga kumpulan ng babae sa isa kanyang mga book signing activity.
"Let's welcome Alexandra!"
Isang babae ang gagawa ng storyang akala niya ay fiction lamang. Lingid sa kaniyang kaalaman na kamamatay lang ng babaeng iyon.
"Ma.. Kailangan ba nating lumipat?" tanong niya sa kaniyang ina na inihahanda na ang kanyang gamit.
"Oo anak. Malay mo makahugot ka ng inspiration dun para sa bagong story mo." Napangiti si Alex sa kanyang nalaman.
Matapos nilang lumipat sa syudad at ituloy niya ang storya, sunod-sunod na pagkamatay ang nangyari sa mga kaklase niyang madalas ay inaasar siya.
"E ayoko ng romance, after ko maloko maiinspired pa ba akong gumawa ng ganon!" Sandaling natahimik ang kanyang ina. Alam niyang awkward pag usapan ang sakit na nadarama ng kanyang ina.
"Mamaya ay aalis na tayo. Sa daan ka nalang mag isip ng iyong gagawin." ani ng kanyang ina. "Tsaka eto na anak iiwan na natin ang masakit na ala-ala mo sa lalakeng iyon."
Ang kanyang mga nararamdaman para sa mga bully na kaklase niya ay madalas maging tauhan sa kaniyang horror story hanggang sa magkatotoo ito.
"Tama ka mama. Salamat." sabi ni Alexandra. Binitbit na nito ang kanyang maleta at lumabas upang salubungin ang kaniyang ama.
"Bagong buhay anak. Bagong storya." sabi ng kanyang ina na nasa likuran na pala niya. Sabay silang naglakad palapit sa kanyang ama.
Ang storyang akala niyang gawa-gawa lamang ng kanyang isip, naging tunay at ang nakakatakot...
Siya ang magiging bida.
Napangiti ang lalakeng nasa middle aged, may bigote, at mapupungay na mata. Sa tabi nito ay isang musmos na batang natatakpan ang mata ng maikli niyang bangs.
Lumapit ang kanyang tatay sakanya upang alalayan siya. Pag kadala ay ngumiti ito.
"Tara na."
• • •
AUTHOR's NOTE:
Nainspired akong mag venture sa horror ng magbasa ako ng horror stories ni Kuya Soju! :3 Call me Kuya Kimchi xD Haha! Please embrace me and my story no matter what? Ok? First time ko po and I hope this is not just the first. Yey!
Ito po ang horror story ng mga wattpad writers! >:] Sana matakot ko kayo, lalo na mga horror writers na magbabasa nito! *evil laugh*
May this be a success! ^__^
