THE GIRL HAS A LOT OF PERSONALITIES

CHAPTER 37-WALA KA

HENRY POV

Bumaba na kami sa Tricycle ni manong

"Manong oh bayad po namin"Sandy

"Nako ija ang laki naman ng bayad niyo ayos na ang 30 pesos ang laki naman ng 500 teka hahanap na lamang ako ng barya ng masuklian ko kayo"mamang driver

Mukhang tama sila iba nga ang mga tao dito kaysa sa Manila kung iba yon walang alinlangan niyang kukunin ang sobrang pera

"Ok lang manong keep the change na lang tutal first time lang namin sumakay jan sa tricycle"Laly

Kumatok na kami sa bahay at maid ang nagbukas

"Sino po sila?"tanong nung maid

"Ah andyan po ba si Venice kaibigan niya po kami"Raffael

"Ay si Mam po nandito po pero sila Sir Adrian wala pa po"Maid

"Sino yan manang?"sigaw ni Venice

Napalunok ako ng napagtantong magkasama sila sa iisang bahay

"Mam mga kaibigan niyo daw po"Maid

"Oh kayo pala ,manang papasukin mo"Venice

Pinatuloy naman kami kung titignan tama lang ang laki ng bahay na ito para sa kanila

"Ate sinong nandyan?"malagom ang boses

"Sino yan?"Raffael

"Kuya Raffael"tumakbo yung lalaki papunta kay Raffael

"Teka sino ka?"Vinly

"Si Vince to kuya"Yung lalaki

"VINCE?!?!"Barkada di ako kasali dahil nakatingin lang ako kay Venice na nagluluto

"GOD!!ang laki mo na"Laly

"Binata ka na!!"Biel

"Baka may girlfriend na yan?!"Sandy

"Wala po"Vince

"Teka kung nandito asan ang ate Veronica mo?"Harley

"Ah nasa London si Ate nag aaral atsaka pinag ta-training siya doon ni Ate"Vince

"Kumain muna kayo nagluto ako ng sopas"Venice

"Yun namiss ko yan"Vinly

"Eto talaga basta pagkain,pero kung sabagay tagal ko na nga din di nakakatikim ng sopas ni Venice"Sandy

Ako naman ay nakatitig lang kay Venice

"Pwede ba tayong mag usap Venice?"tanong ko

Sabi ko habang nakatitig sa kanya at nakita ko sa kanya na parang naguguluhan siya

"Uhm sige"sabi niya

Pinabayaan muna namin ang barkadang kumakain at inaya ko siyang lumabas para makapag usap

"Upo muna Henry may gusto ka bang inumin sabihin mo lang para maihanda ko na"Venice

"Ah hindi na wag kanang mag abala gusto lang talaga kitang kausapin"Sabi ko

"Oh sige ano ba ang pag uusapan natin?"tanong niya

Hinawakan ko ang kamay niya na nakapatong

"Venice alam kong galit ka sa kin pero may dahilan ako kung bakit ko nagawa yun lahat sayo at nung kasal natin maniwala ka gustong gusto ko pumunta doon kaya lang kayla----------"naputol ang sinasabi niya

"Tama na"sabi niya habang nkahawak sa ulo niya

"kaylangan ako nila mama non pero ngayon nandito na ako at handa akong tanggapin ang galit mo basta mahalin mo lang ako Venice Babe mahal na ---------------"naputol na naman ang sasabihin ko

"SABI KO TAMA NA"umiiyak siya at tumayo habang nakahawak sa ulo niya"Stop....please...stop..please.."naiiyak siya

"A-anong nangyayari Venice?"kinakabahan kong tanong para kasing hirap na hirap siya

"AHHHHHHHHHH"Sigaw niya

Lalapitan ko na sana siya pero na unahan ako ni Adrian pagtingin ko sa gate na andoon lahat ng guardians

"Drew ipasok mo muna si Sandra sa loob at painumin ng gamot"utos ni Adrian kay Drew

"Halika na Venice kumalma ka muna"Drew sabay alalay kay Venice

Pero bago siya umalis tinitigan niya muna ako ng masama

"Sama na muna kami kay Drew baka di namin mapipigilan ang nangangati naming kamao at lumanding sa mukha ng mga manloloko"Andrey

"Anong nangyari kay Venice nakita namin siyang parang nanghihina?"Sandy

"Tutal nandito na rin naman kayong lahat at mukhang gusto niyong malaman ang mga nangyari dalawang taon na ang nakakalipas maupo kayo at ikukwento ko sainyo"Adrian

Tahimik kaming umupo at nagsimula ng magkwento

"Nagulat kayo ng nawala kami ang totoo nan nang iwan siya si Henry ,namatay si Tito Victor,pina imbistigahan niya kung bakit ka nawala at nalaman niya ang rason mo nalaman niyang namatay ang mama mo at mga kapatid mo nagsimula ng lumala ang mga personang ipinapakita niya mas tumindi at kapag naiistress siya nagsasabay sabay ang labas ng mga ito,isang beses nga nagsabay ang mga yon bigla na lang siyang nahulog mula sa isang kwarto sa 3rd floor dahil sa nangyaring yon nagkaroon pinaobserbahan namin si Venice at dalawa ang kinalabasan nito. Ang isa ay nawala ng mga personang nilikha niya dahil nabura ang mga memorya niya,kasabay ng pagbura ng mga memorya niya ang pagkawala ng mga persona niya,pero pag palagi siyang naiistress maaaring bumalik ang mga memorya niya at pagnangyari yon sabay sabay ang balik ng mga memorya sabay sabay den ang mga emosyong pwede niyang maramdaman at hindi ko alam kung kakayanin niya"Adrian

"K-kung...g-ganon...p-paano.n-------?"naputol ang sasabihin ko

"Dahil ikinuwento ko pero iniiwasan ko yung sobrang sakit na pangyayari dahil baka yun yung mag trigger ng mga alaala at pag nangyari yon hindi ko alam kung makakabuti o makakasama yun para sa kanya . Yun din ang dahilan kung bakit ko inilayo si Venice pumunta kaming State at doon ginawa ang treatment na pwedeng gawin kay Venice.Kaya sana hanggat maaari wala kayong babaguhin sa mga kwento ko"Adrian

"Ikinuwento mo din ba sakanya na boyfriend ka niya ha?!?!?!"di ko maiwasan magtaas ng boses

"Hindi ko yon ikinuwento sa kanya nung napulot niya si Vhonn doon siya tuluyang naka recover kinagiliwan niya si Vhonn nung maayos na siya niligawan ko siya isat kalahating taon ako nanligaw sa kanya at sinagot niya ako pero kung maalala ka niya at mahal ka pa din niya handa akong pakawalan siya dahil alam kong mas masaya siya sayo"Adrian

"Wala kang magagawa kukunin ko na siya dahil mahal ko siya"ako

"Sa totoo lang wala kana dapat karapatan sa kanya wala ka nung mga panahong kailangan ka niya,wala ka nung mga panahong nadapa siya at nalugmok sa putik wala ka non,WALA KA nung tinatawag ka niya dahil nasasaktan siya at sino ang nandoon walang iba kung di ako kaya kung tutuusin wala ka nang karapatan bawiin siya pero hindi ako selfish na tao sa sobrang pagmamahal ko kay Venice imbis na maging obsess sa kanya kaya ko pa siyang palayain maging masaya lang siya"sabay tayo ni Adrian at pasok sa bahay

Sa araw na ito isa lang ang natutunan ko 'Pag sobra mong mahal ang isang tao at hindi naman siya para sayo imbis na maging obsess palayain mo na lang para sa ikakaligaya niya'