Hoofdstuk 1

10 1 0
                                    

De deur zwiepte open en Jasmijn deed een pirouette naar binnen. Terwijl ze de deur dicht duwde en de boodschappen op tafel zette hoorde ik haar neuriën. Ze liep naar de keuken en ik hoorde haar in de kastjes rommelen. "Lukt het, Jasmijn?" Kevin rende de trap af de keuken in, ik hoorde hen lachen en ik liep ook naar binnen. "he! Ik had je nog helemaal niet gezien! Hoe was je dag?" Jasmijn keek me aan met een brede glimlach op haar gezicht. "Tja school" antwoordde ik terwijl ik neerplofte op een van de keuken stoelen. Kevin schoof een grote kop thee onder mijn neus. "Dankje." Kevin begon in de boodschappentas te rommelen, "ahh dankje Jasmijn, m'n favoriet!" Hij trok een pakje oreo's te voorschijn en liep naar de televisie.
Hij drukte op het knopje, ik kon hem net zien om het hoekje van de keukendeur. Ik wende me weer tot mijn kop thee, "Jasmijn, waar is Beall eigenlijk?" Haar hand bleef even boven de nog niet belegde pizza hangen, soms raakte het haar nog, het nieuwe systeem, ze kon zich niks meer van vroeger herinneren en zo nu en dan vergat ze ook nog wel eens iets van nu. ''Uhm ja, hij ging even douchen de laatste keer dat ik hem zag."
Kevin draaide zich naar de keuken, "21ste eeuw problemen, de televisie wilt niet meer aan, hij doet absoluut niks meer, alleen maar knipperende lampjes.'' Hij sloeg met de afstandsbediening op de tafel "verdorie!" Beall liep de trap af, terwijl hij zijn sweater nog over zijn hoofd aan het trekken was zei hij "ja, nee dat zal helpen, laat die afstandsbediening met rust misschien kan ik hem dan nog maken!" Hij rende naar de tafel waar Kevin met de afstandsbediening op sloeg en trok hem uit z'n handen.
Beall was ook nog niet aan het systeem gewend, nouja wel aan dat hij nu bij ons woonde maar hij miste toch dingen van eerst, vroeger was hij alleen maar met technologie bezig, en hij was er goed in ook, hij kon alles met bedrading maken. Hij kon het zich niet herinneren, maar het stond in zijn dossier, sinds hij dat te weten was gekomen was hij nergens anders mee bezig geweest, hij had houvast gevonden, zijn onbekende, bekende verleden.
Kevin staarde naar hem, Beall, hij had de afstandsbediening op zijn kop op de tafel gelegd en alles losgehaald, er staken allemaal draadjes uit.
Achter me klapte de oven dicht, "nou jongens over een kwartiertje is de pizza klaar" mompelde Jasmijn.

We zaten samen aan tafel, zoals iedere maaltijd was het dood stil. Iedereen dacht na denk ik, niemand at veel, dat hadden we niet nodig, we aten alleen nog om onszelf in leven te houden. We wisten dat we tussen ligt en donker 3 maaltijden moesten eten, besef van tijd hadden we niet meer. Ik wist niet eens hoe lang dit al zo ging eigenlijk.
Zoals iedere avond ging ik het verhaal weer in mijn hoofd af, vanaf het punt waar ik me kon herinneren en alles dat ik tot nu toe had kunnen concluderen.
Ik werd wakker in een kamer met een boel andere, we lagen allemaal op bedden, opgesteld in lange rijen naast elkaar. Zodra een van de zusters door had dat ik wakker was werd ik uit mijn bed gehaald, ik zag alles nog door een roes.
Ze gaven me een lijst met drie personen erop:

Kevin 122:
-14 jaar oud.
-gymnasium aan de opgedragen school.
-3 huisgenoten.
-geen verdere informatie bekend over verleden beroepen.

Jasmijn 134:
-38 jaar oud.
-3 huisgenoten.
-geen verdere informatie bekend over verleden beroepen.

Beall 147:
-32 jaar oud.
-3 huisgenoten.
-technische beroepen.

Ik draaide het blaadje om.

Persoonlijke informatie,
- huis nummer 9.
- havo aan de opgedragen school.
- 16 jaar oud.
-geen verdere informatie bekend over verleden beroepen.

Ik had me omgedraaid naar de verpleegster die me de deur uit duwde, ik had zo veel willen vragen maar ze gaf me een gemaakte lach en smeet de deur dicht in mijn gezicht. Urenlang had ik rondgelopen opzoek naar huis 9. Toen ik het eindelijk gevonden had had ik gehoopt dat mijn andere huisgenoten er al waren, maar dat was niet het geval net als de straten waar ik door had gelopen was het huis verlaten, ingericht met een aantal meubels maar niet gedecoreerd. Er lag een brief bij de deur, dit had me wel meer helderheid gegeven.

CompanyWhere stories live. Discover now