KAZILAR

BELKİ

Belkiler belimizi kırdı Amirim..

  Bir belkisin içimde sana söyleyemediklerim var hele de susup susup içine döktüklerim ister misin ben yine susayım da belkilerim konuşsun gözüne belki anlarsın bu sefer seni ne kadar yok sunduğumu kalbime, içte bir belkisin beklemeye değer mi günler çayın en dertlisin den yazıyorum;Hazır mısın seni sevmeye diye bir anlamamız kalmamış gibi neden mi çünkü seni seviyorum kelimesi kadar sıradanlaşmış bir aşk cümlesi yok yine insanlar diyeceğim çünkü insanlar iki kelimemiz ile kurduğumuz her şeye virgül oluyorlar. Aramıza giriyorlar belki demeden belkileşiyoruz bir cümlenin acizliğinde kelimelerimiz bile yarım kalıyor bir noktalı virgülün gölgesinde, aradığımızı belkide buluyoruz diye mi belkiyle başlıyoruz kelimenin öncesinde, size bir sır vereyim mi belki demeden kelimelerinizi sevin, söyleyin. Yoksa keşke denilen şeytanın sözcüğüne esir düşeceksiniz. Düş var ki belki kadar saklı, beklentisiz evhamlı.Belki ile diktiğimiz hayalkonduları bizi bir adım uçurum olasılığına düşürdü. Üşüyoruz ağlayacak bir omzumuz bile yok, hayır!Var elbette herkesin içindekiler kütüphanesinden birinci duygu rafından çıkartacağı özlü gözlü yarımlıkları, anıları, hisleri kısacası dökecek çok gözyaşı har, yanlış okumadı gözleriniz var demedim har dedim öyle bir har var ki kalbimizin dip çukurlarında çayın demli rengine döksek açılırsınız. Düşünsenize hayattan hiçbir beklentizin olmadığı gibi belkilerinizin olmadığını neler olurdu? Cevap veriyorum Amirim belki diye başlayacağımız yere;seni seviyorum diyebilirdik, sana sarılmak istiyorum diyebilirdik, ayrılmak istemiyorum diyebilirdik, özledim seni diyebilirdik, git-me diyebilirdik, diyebilirdikte içimize dikilmiş belkileri bütün cümlemizin başına hâkim gibi koyduk. Haklı çıktık mı,hayır! Bir şair der ki "Belkiler seni varacağın yöne geciktirir" diye güzel demiş hem de ne gazel demiş. Şair haklı değil mi belki haksız bakın ben bile haklı olduğum yöne giderken bir iki saniye geciktim. Kitaplığınızdan, hayallerinizden, yalnızlığınız dan, kalbinizden kaldırın şu belkilerinizi yoksa yanacak odununuzu söylediklerimle birlikte yakarsınız. Küllerinizden doğsanız da bir korkak gibi yaşarsınız. Özellikle sevmekten, güvenmekten, inanmaktan hatta hayal kurmaktan bile ürkeklik edip doğamazsınız. Tam anlamıyla ne kadar tamsınız ki şu belkiyi kullanıyorsunuz. Belki belkileriniz belki olmasa belkiniz beklemeyecekti. Belki de belkilerinizi belki gibi kullanmayıp belkilerinizi umuttan belirsizliğe çevirdiniz. Belki,beklemek kadar geç, ikilem de kalmak keder çiledir. Belki başlı başına arada kalma ütopyasıdır. Yıkın şu ütopyalarınızı ney iseniz ney, kaval iseniz kaval olun yoksa belki cümlesi kadar erken davranmazsınız geç kalacaksınız. Belki de bir belki olmak gerekir ki belkiden önce gelir demek istedikleriniz, hayalleriniz, sevinçleriniz, umutlarınız, mutluluklarınız, anılarınız hele de duvarlara dermanlaştığınız  anlattıklarınız. Belki kelimesini bugünden sonra kelime dar ağacınızdan kaldırın, kaldırın ki ilerde meyvesini vermeden geç kalmayın! Unutmadan belki cümlesi aslında suskunluk kentidir. Nasıl mı;
Belki seviyordur,
Belki özlüyordur,
Belki hissetmiştir,
Belki hiç sevmemiştir,
Belki hiç özlememiştir,
Belki hiç hissetmemiştir,
Belki de bekliyordur,
Belki de hiç beklemiyordur,
Belki de mutludur,
Belki de mutsuzdur,
Belki de hâlâ yalnızdır,
Belki de hiç yalnız değildir,
Belki de bir belkidir o
..
Anladınız mı yazacak çok belkimiz, yakacakta çok suskunluğumuz var o yüzden ne yapıyoruz Amirim dediğim gibi belkileri kilerimizden kaldırıyoruz ve kelimelerimizi seviyoruz. "Sırayla aklımın çukurlarında sana inanan belkileri mi yakıyorum diyerek sana koşuyorum"demiş şiir, kasideli demiş mesnevili demiş yalnız okumaya yeni başlamış bir çocuk demiş. Şimdiden bir çoğumuz bu belkiler ile yaşlanıyor kimisi yaşıyor kimisi yaşamıyor bile dedim ya bir belki olun belkiden önce sonra belkilerinizi öldürün..
Yok sunduğum gibi diziyorum seni ve yoksunmuyorum artık demim deki çayda bitti belkilerim bitmeden hadi yarın güzel bir sayfa açalım ya da dur dur, güzel demli bir çay demleyelim içerek susmuş kelimeler kuralım birbirmize sonra da sevelim kalbimizi inanalım mı çayın bittiğine üf sus kimse bilmesin belkileri dahil etmediğimiz muhabbetimize..
Kendinize ve kalbinize iyi bakmanız duasıyla çok çok bir belki ağına takılmış sözcüklerimizi kurtaralım kendimizi, her zaman dediğim gibi haydi Vessalam..

Belki, belkide bir beklentiydi de bizi hiç beklemedi..

..

Birine belki demeden sevin..

..

Belkileriniz bir kelebek olsun, bir gün ömrü olup ölsün sizde ölmeyin..

..

Yaşayın yaşamak güzel, belki de yaşamak yaşanmışlıklar için güzel..

..

Kendinize belki maskesi yapmışsınız size hiç yakıştı mı hayır, öyleyse bundan sonra maskelerinizi belkilereniz ile kaldırın..