HATIRLATMA :
Koltuktan kalktım ve odama gittim Mp'3 ümü çekmeceden çıkarttım. En sevdiğim şarkı olan We Can t stop'u açtım ve kulaklığı taktım. Sandalyeyi pencerenin önüne çektim ve camdan dışarıyı izlemeye koyuldum.Öğlen ki olayın aynısı oldu . Yine aynı hızda insan şeklinde bi şey geçti. Okadar hızlıydı ki ne olduğu belli değildi . Hızla kulaklığı çıkararak ayağa fırladım. Sanırım bunların hiçbiri hayal değildi.
5.Bölüm :
Kafam çok karışmıştı. Hayatımda ilk defa böyle bişey yaşıyodum . Derken gözlerim hafif hafif kapanıyordu. Uykum gelmişti.
Sabah gözümü açtığımda Mp3 umun şarjı bitmiş ve kapanmıştı. Sandalyede dışarıyı izlerken uyuya kalmıştım. Saate doğru kafamı çevirdim ve" Ne saat kaç olmuş okula geç kaldım!" Diye geçirdim içimden. Apar topar okul kıyafetlerimi giyindim ve saçlarımı düzleştirdim . O sırada annem kahvaltı hazırlıyodu . Anneme sinilenmiştim.Okula geç kaldığım halde uyandırmamıştı benı .
-Neden uyandırmadın benı okula geç kaldım.
A: -Bu saate kadar uyanmayınca okula gitmeyeyceğini falan düşündüm tatlım. Özür dilerim.
Cevap vermeye zamanım bile olmadığı için ayakkabılarımı giyip kendimi evden dışarı attım. Koşar adımlarla yürürken yine takip edilme ihtimali geldi aklıma. Bence artık etrafıma bakmamalıydım çünkü benı takip eden her kimse tedbirini daha çok alıyordu.Kol saatime baktım ve saatı görünce koşmaya başladım. Terler içinde okulun kapısından girdim ve o sırada ilk ders zili çaldı .Yetişmiştim. Nefes nefese sınıfa girdim ve sırama çantamı attım yorgun ve nefes nefeseydım. Yanımda oturan çocuk yanı James ;
J: -Ne oldu neden nefes nefesesin ? diye sordu.
İnanmıyorum. İlk defa konuştu lan. James, yanı o okulun gözünde kaba,atarlı,sert çocukolan ve bütün okulun ondan korktuğu çocuk benımle diyalog kurmuştu. Şaşkın bir biçimde ;
-Geç uyandım ve okula koşa koşa geldim ne bekliyordun ?
J: -Farkındamısın şu an bana atalanıyorsun sanırım sen benı tanımıyorsun.
- Emin ol senı senden daha iyi tanıyorum. Dedim.
Ne diyordum ben kendime gelmeliydim.
Bana korkunç bir biçimde gözlerini hiç kıpırdatmadan bakmıştı. Sanırım altıma yapıcaktım korkudan. Bakışları bile insanı korkutuyordu. Önüne dönsün diye çantamdan kitaplarımı çıkarttım ve sıraya koyup önüme döndüm.
