Wojownicy: Ucieczka W Dzicz (Czyt. Zarąbistość) [PARODIA]

Rozdział 1 cz.4

Rusty usłyszał jak jego właścicielka go woła:
-Rasti! Chodź, leci w telewizji kabaret!
Głos kobitki dobiegał spod drzwi kuchennych. Koteł wiedział, że jak przyjdzie do domu nic specjalnego nie będzie się działo. Przyjdzie do domu,obejrzy kabaret,zje coś,przeczyta ksionszke i pójdzie spać. Rusty spojrzał na swój dom,lecz nie zszedł z ogrodzenia. Tym razem zignorował wołanie właścicielki i spojrzał spowrotem w las.
-Zamknij się głupia babo,nie będę oglądać z tobą jakiegoś porąbanego kabaretu.
Po deszczu orzeźwiający zapach drzew nabrał jeszcze świeżości. Nagle poczuł,jak jeży mu się sierść na karku. To był zły znak... Coś się napewno wydarzy... Czy coś się poruszyło? Czy coś go obserwuje? Rusty wlepił wzrok w przestrzeń przed sobą,lecz w przesyconej zapachem drzew ciemności nie dało się niczego dostrzec ani wywąchać. Może dlatego,bo wciąż miał założone okulary przeciwksiężycowe? Z nową odwagą uniósł głowę,wstał i przeciągnął się. A propo nowej odwagi to... Jak można mieć nową odwagę? Wracając... Koteł zamknął oczy i znów wciągnął w nozdrza zapachy lasu. Zdawały się coś obiecywać,kusić,by ruszył przed siebie w rozszeptane cienie... Tak,te cienie szeptały:
-Chodź,Rasti... Chodź do nas... Wiemy, że chcesz zostać dzikim kotełem...
-Kto to kuffa mówi? Przedtem gadałem z zabawkowym kurczakiem,a teraz słysze jakieś głosy... Co ze mną jest?
-Wszystko z tobą dobrze,kochany Rasti... My naprawdę mówimy...
-ŁO BOŻE!!!!-Rusty podskoczył aż z tej niewiarygodnej wiadomości. Z podskoczeniem zabrzęczał dzwoneczek przymocowany do obroży. Koteł po chwili usłyszał znajomy głos... To był głos jego best friend'a:
-KTO SIĘ KUFFA... O, siema Rasti! Wybierasz się dokąś?-Zamiauczał Łatek aka best friend Rusty'ego.
-Cześć Łatek.-Odparł Rusty.

WYSTĄPILI
Rusty jako Rasti
Smudge jako Łatek