Biliyor musun baba,bu gece rüyamda yine seni gördüm. Ve o sahneyi. ÖLÜŞÜNÜ gördüm baba ÖLÜŞÜNÜ. Bir kez daha ölüyordun gözlerimin önünde. O gecenin her bir karesi tekrardan canlandı gözlerimin önünde. Hani biz beraber ölecektik baba. Ne sen evlat acısı çekecektin, nede ben yetim kalacaktım. Şimdi geçip karşıma boşver geçer diyorlar. Ama bunu söyleyenler hayatında hiç acı çekmeyenler. Artık eskisi gibi gülemiyorum baba. Benim yaşama sebebimdin sen. Şimdi yaşama sebebim yok. Ama ben yine de yaşıyorum baba. Boş boş yaşıyorum anlayacağın. Her sabah sela okunurken aklıma sen geliyorsun. Ama bu sefer ağlamıyorum baba. Sadece üzülüyorum. Hani senin bana sözün vardı baba. Hani ben hiç acı çekmiyecektim,üzülmeyecektim. Hani ben hep gülecektim baba. Ama öyle olmuyor işte. Karşıma geçip benimle dalga geçerlerken olmuyor, gülemiyorum baba. Yinede sana güveniyorum ben. Sonuçta buluşacağız değil mi? Bende ölünce buluşacağız. Ve benim o gülüşüm geri gelecek,değil mi BABA?
