Ve ben sarhoş oluyorum. Kayboluyorum karanlık sokaklarda... Ayaklarımın götürdüğü yere gidiyorum. Sürükleniyor bedenim. Peşimden ruhum geliyor. Üzgün ve bir o kadarda kırık kalbi. Benim ise yüzümde bir gülümseme... Ruhumun tersine. Karanlık sokaklar içimdeki boşluğun temsilcisi. Havlayan köpekler ise çıkmayan sesimin. Karanlık,sokak lambalarını dansa kaldırmış dans ederken biraz daha ölüyorum ben. Beynim ne kadar inkar etse de kalbimin dediğini BEN AŞIK OLDUM. Yani çoktan kalbimin yolunu tuttum.
