Passion[✔]

Επίλογος #1

Οκ καταλαβα Στεφανούκο.

Στέφανος- Μαρίνα δεν..

Μαρίνα- ασε, τον διακόπτω

Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω..δεν με πιστεύει; τέλος. Δεν θα ασχολούμαι..

Γιατί κανείς δεν με πιστεύει γαμω;! Απλα ΓΙΑΤΙ;

Φεύγω ενω τον ακούω να φωνάζει το ονομα μου αλλά δεν ασχολούμαι. Ας κανει οτι θέλει..

Καλά μου είπε η Κατερίνα..να μείνω μακριά του..και θα το κάνω. Οχι επειδή το είπε αυτή, αλλά επειδή το θέλω εγώ η ίδια.

Μου πέρασε ο ύπνος..δεν θέλω τίποτα.

Μόνο ένα μαχαίρι.

??- ώστε με άκουσες, ακούω την φωνή της τσούλας.

Μαρίνα- τι θες παλι; αρκετα δεν εκανες;

Με πλησιάζει και με κοιτάει με πονηρο βλέμμα.

Κέρδισε. Τι θέλει άλλο;

Κατερίνα- ευτήχως κατάλαβες πως δεν σου άξιζει ο Στέφανος..τοσο καίρο χρειάστηκε να το καταλάβεις; λέει αηδιαστικά

Τώρα να την βρίσω ή να σκάσω;

Μαρίνα- ασε με ήσυχη.

Κατερίνα- αα και..πρέπει να μάθεις κάτι

Τι μαλακία θα πει πάλι;..

Μαρίνα- τι; λέω βαριεστημένα

Κατερίνα- οι γονείς μας, χώρισαν

ΤΙ; ΑΚΟΥΩ ΚΑΛΑ;

Θα τσιρίξω! Πραγματικά! Επιτέλους κατάλαβε πως η Δήμητρα είναι μια ηλήθια που δεν έχει υπόθεση;! ΑΜΗΝ!

Μαρίνα- κχμμ..γιατί; λέω δηθεν λυπημένη

Κατερίνα- μαλακίες τους..τεσπα επεισή σε βαριέμαι byee, λέει και φεύγει σαν να είναι σε πασαρέλα.

(...)

Μπαμπάς- ειι τι έπαθες; μου λέει γλυκά

Μαρίνα- τίποτα μπαμπά..καλά είμαι.

Μπαμπάς- χέρομαι..

Λες να τον ρωτήσω για την Δήμητρα; παρόλο που δεν νοιάζομαι αλλά πρέπει να μάθω τι στο καλό έγινε!

Μαρίνα- εμμ..μπαμπά άκουσα πως...πως χώρισες με την Δήμητρα..

Μπαμπάς- εε..ναι..δεν είναι και τίποτα..ετσι και αλλιώς δεν ήταν κάτι για μένα..κατάλαβα πως δεν άξιζε να την έχω στην ζωή μου..

Αυτο επρεπε να το σκεφτεί στην αρχή που την γνώρισε αλλά..σκάω...

Μαρίνα- αα..εμμ..

Μπαμπάς- και ξέρω πως δεν την συμπαθούσες και πολύ γιαυτό..χωρίσαμε, λέει παιχνιδιάρικα

Αυτό συμφωνώ, δεν την συμπαθούσα ΚΑΘΟΛΟΥ, και σίγουρα ούτε αυτή εμένα.

(...)

Τον βλέπω. Μόνος να κάθεται στο παγκάκι και να χαζεύει την θέα..

Τον παρατηρώ. Τα μαλλιά του ατημέλητα και τα μάτια του...λάμπουν σαν τον ήλιο..

Τόσο όμορφος..τόσο γαλήνιος..αλλά με τόση πικρή καρδία..

Δεν θέλω να με δει, δεν θέλω να νομίζει πως τον κρυφοκοιτάζω..δεν είναι αυτό.

Είναι που όταν τον βλέπω δεν μπορώ να κοιτάω αλλού..μόνο αυτόν.
Είναι που όταν χαμογελάει ακούγεται σαν μελωδία στα αυτία μου και θέλω να την ακούω πάντα.
Είναι που όταν με αγκαλιάζει, πετάω στα σύννεφα..
Είναι που όταν με φιλάει..σταματάει απότομα ο χρόνος..οι πεταλούδες στο στομάχι με κάνουν να ξέρω πόσο ερωτευμένη είμαι με αυτόν τον άνθρωπο.

Αυτός που με πλήγωσε περισσότερο απο όλους μου απόδιξε πως όντως η αγάπη είναι κριμμένη βαθιά μέσα μας. Και αυτό δεν ισχύει μόνο σε εμάς. Αλλά για όλους τους ανθρώπους.

Είναι τόσο ξεχωριστό σύναισθημα..αλλά πονάει..η αγάπη πονάει.

Κατάφερε να ραγίσει την καρδία μου..να με καταστρέψει. Ενα μόνο "σε μισώ" καταστρέφει ότι βρίσκεται γύρω σου. Αλλά ένα "σ'αγαπώ" σε κάνει να ταξιδεύεις στα σύννεφα..

Γιατί εγώ έτσι νιώθω για τον Στέφανο..μπορεί να μην μου ανήκει αλλά πάντα θα βρίσκεται στην καρδιά μου..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΣΟΡΡΥΥ.
ΕΙΜΑΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΤΗ ΤΟ ΞΕΡΩ..

ΑΠΛΑ ΕΙΧΑ..ΠΟΛΛΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑΑ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑ ΣΚΑΤΑ..😭

Λοιπόν, πριν ρωτήσετε όχι δεν τελείωσε η ιστορία (νμζ..), θα έχει ακόμη ένα κεφάλαιο (μαλλον)..θα σας πω αν θα βαλω δεύτερο επίλογο ή οχι αλλα προς το παρόν μπορείτε να το υποθέσετε και αυτό "τελος.."😓

Τεσπα..

Τον τελευταίο επίλογο θα τον βάλω ή αυτή την εβδομάδα ή την αλλη❤

*P.s για όσους δεν το ξέρουν εχω και δεύτερη ιστορία (διαφορετική απο αυτήν) αν θέλετε πήγαινετε να της ρίξετε μια ματιά😏*

Τα λέμε αγαπουλίνα μουυ💘

~Ραφαέλλα, αυτή που άργυσε να βάλει παρτ👼