Passion[✔]

Επίλογος #2

*Μετά από αρκετούς μήνες*

Ελίζας POV

Πλέον εγώ και η Μαρίνα είμαστε πανεπιστήμιο. Τέλος το Λύκειο και τέλος οι αναμνήσεις απ'την Αθήνα.

Ναι καλά ακούσατε. Πλέον σπουδάζουμε στην Αγγλία σε ένα απ'τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας.

Είναι ο πρώτος μας χρόνος εδώ, και η αλήθεια να λέγεται, άλλαξαν αρκέτα πράγματα.

Πρώτον και κύριο, θα αναρωτιέστε αν έγινε κάτι ανάμεσα στην Μαρίνα και στον Στέφανο.

Η απάντηση είναι απλή. Τίποτα.

Εχουμε 2 ολόκληρα χρόνια να τον δούμε ή να ακούσουμε οτιδήποτε για αυτόν.

Μέχρι σήμερα.....

Μαρίνας POV

2 γαμημένα χρόνια....

Γιατί να μου συμβαίνει αυτό;

Τι θέλει και ήρθε; και το κυριότερο..

Πως βρήκε που σπουδάζω;

Προσπαθώ να του κοντέψω, να τον αγγαλιάσω.

Να του πω πως τον αγαπάω, αν και με πλήγωσε όσο κανείς..

Αλλά ποιός χέζει ότι έγινε. Σωστά;

Εμείνα άγαλμα να τον βλέπω, και αυτός εμένα.

Δεν ξέρω τι να πω, τι να κάνω.

Χωρίς να το καταλαβαίνω, έρχεται προς το μέρος μου.

Αγχος.

Εδώ είναι λοιπόν. Απέναντι μου.

Γιατί δεν μιλάει;

Στέφανος: γεια

Ξεροκαταπίνω.

Μαρίνα: γ-γεια

Στέφανος: όλα καλά;

Σοβαρολογεί;

Μαρίνα: ε ναι εσύ;

Στέφανος: ναι

Μαρίνα: χέρομαι

Οντως χέρομαι;

Στέφανος: θέλω να σου πω..συγνώμη..για..

Κάνει μια μικρή παύση και συνεχίζει.

Στέφανος: για όλα..δεν σου άξιζε τόσος πόνος και εγώ ο μαλάκας το κατάλαβα μετά απο καιρό.

Τι του λέμε τώρα;

Μαρίνα: είναι..είναι εντάξει.

Παρατηρώ ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο του.

Πόσο μου έλειψε;

Στέφανος: θα ήθελα να κάνουμε μια νέα αρχή..εσύ και εγώ. Χωρίς κανένα αλλο πάνω στο κεφάλι μας. Ας ξεχάσουμε ότι έγινε στην Αθήνα..είπε και έπιασε το χέρι μου.