Soms hoor ik mensen wel eens praten over hoe geweldig en hoe romantisch hun eerste keer was. Hoe het allemaal goed ging en hoe het allemaal leuk en aardig was. Als ik die verhalen dan vergelijk met de horrorverhalen van mij en mijn beste vrienden, denk ik alleen maar: hoeveel daarvan is waar?
Zoals jullie eerder misschien al hebben gemerkt, ben ik geen fan van eerste keren. Mijn eerste zoen was vreselijk en mijn eerste keer was enigszins nog veel erger. Ik denk eerlijk gezegd dat het komt doordat wij allemaal zulke onrealistische verwachtingen hadden van de eerste keer. Ook ik dacht dat het voor mij geweldig zou zijn, zoals ze het laten zien op tv of ze het beschrijven in boeken. Jullie zijn al een poos samen en besluiten er klaar voor te zijn. Tussen de rozenblaadjes en het kaarslicht, natuurlijk met een mooi muziekje erbij, vertelt hij je hoeveel hij van je houdt. Jij zegt hem ook van hem te houden en begint met zoenen. Van het één komt het ander en jullie bedrijven de liefde. Ik dacht ook dat het zo zou gaan.
Punt was dat ik op mijn zestiende graag een slokje alcohol dronk, me enorm aangetrokken voelde tot een jongen van twintig, met een hele toffe auto. Er was Bacardi, er was wiet en er was die mooie vakantie-vibe onder de Spaanse maan. Het was een warme avond, de lucht helemaal strak, sterren aan de hemel en zo, zo, zo veel gebrek aan ouderlijk toezicht.
Ik dronk te veel en verloor mijn maagdelijkheid op de achterbank van de auto. Nu hoor ik al de meelijdende geluiden: "Oh, maar geen wonder dat jouw eerste keer rot was, jeetje wat erg." Nee. Dat was niet erg. Ik was blij dat ik er vanaf was, aangezien ik er toch geen waarde aan hecht(te). Of iemand nou maagd is of niet en of je nou van iemand houdt of niet, in mijn ogen ben je nog steeds dezelfde persoon en is seks gewoon seks.
De eerste keer is rot omdat het pijnlijk als de motherfucker is. Het verlies van je maagdelijkheid is niet rozenblaadjes, romantiek en kusjes in je nek. Het is een enorm scheurend gevoel daar beneden als het eenmaal zo ver is en een onderbroek vol bloed de dag later. Het is ongemakkelijk een pakje condooms openscheuren, omdat je dat nog nooit eerder hebt gedaan en het is de pijn verbergen. De eerste keer is hopen dat het er überhaupt in past zonder volledig te klieven*. De emotie die eraan vast hangt? Volledig afhankelijk van de persoon.
Pas als je door die eerste pijn heen bent, dan voelt het goed. Maar toch hechtte ik er niet veel waarde aan. Mijn eerste keer is geen nare herinnering of iets dergelijks. Nee joh, het was een hele aardige gast en we hebben een hele leuke vakantie gehad. Ik ben blij dat ik het toen gewoon gedaan heb en ik ben blij dat hij het was, maar romantische gevoelens? Nee. Die had ik niet, maar weet je? Dat maakte mijn eerste keer niet minder kut dan die van iemand die wel een relatie had. Mijn punani scheurde net zo hard uit als die van het meisje in de relatie.
Mensen oordelen heel zwaar over iemand die niet eerst drie maanden een relatie heeft met een jongen voordat ze besluit haar benen te openen. En op gegeven moment ga je het geloven: want wie doet dat nou? Het duurt even voordat je je eindelijk bedenkt wie dat doet: jij hebt het gedaan en daar is helemaal niets mis mee. Het was jouw keuze om dat te doen. Jij stemde erin toe. Jij was er klaar voor. Jij vond het allemaal wel best. En zolang het jouw keuze was het het helemaal vrijwillig (van beide kanten) is geweest: wie zijn al die andere mensen dan om te oordelen?
Uiteindelijk maak jij de keuze met wie je naar bed gaat voor de eerste keer en jij maakt de keuze over hoeveel waarde je eraan hecht. Sommige meiden wachten op de ware: dat is helemaal goed. Anderen hebben gewoon zoiets van: fuck deze shit ik doe het gewoon. Ook dat is helemaal goed. Welke keuze jij ook maakt, wat jij ook besluit te doen: het maakt helemaal geen kut uit, want uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer. De eerste keer doet pijn.
Het is een ervaring die voor iedereen anders is en dat is maar goed ook. Want als iedereen maar hetzelfde dacht over deze dingen, wat is er dan nog leuk aan Never Have I Ever?
* klieven: een reeds sinds lange tijd verdwenen executiemethode waarbij de veroordeelde levend in tweeën werd gespleten.
JE LEEST
Dagboek van een echte dame
RandomWaarin ik vertel over mijn leven, mijn kijk op heersende opvattingen en waar ik de conventionele ideeën tackel met mijn simpele kijk op het leven.